Dar dusunceler, Dar gorusler!..
Herkes yasadigi hayata ve bu hayatta yaptigi iradi fiillere gore bir tarafindan tutularak cekilir. Kimi midesinden yakalanir, kimi sehvet duygusundan, kimi cebinden, kimi mevki ve makam sevgisinden. Bir mechul el bir sekilde cekmeye calistigi bu insanlari en sonunda kor kuyularin, cikmaz sokaklarin ardinda yapayalniz birakir. Bu yapayalnizlikta binbir hacâlet icerisinde birakilan insan, hayati ile yuz yuze kalirken, yuzun kizarmadigi, merhamet isteyebilecek bir yuze sahip olmasi ne kadar onemli. Oyle degil mi? Evet, insanin istemeye yuzu olmali ki isteyebilsin. Bu hayatta kiminin ise gozu maneviyata kapali oldugu icin akli celinir. 1800'lerde butun bir Anadolu'yu saran kolejlerin nasil oldugunu dusunemeyenler, ayni seyi buyuk bir manevî heyecanla, butun dunyada yapan Anadolu insani olunca “Bu degirmenin suyu nereden?” diye sormaya baslar.
Ama hayata hep “Allah Rizasi odakli” bakanlar ancak yureklerinden tutularak cekilebilir. Zira diger butun tutulup cekilmelerin merkezinde bir seklide mutlaka nefis varken, yurek tutulmalarinda ruh vardir. Ve bu ruh sayesindedir ki anadan, yârdan gecilir, baskalarinin bir cilingir sofrasinda harcadiklari 300-400 dolara tâ dunyanin obur ucuna bir daha hic donulmemecesine gidilir. Bu yurekten baglanma olmasaydi arkadaslari uluslararasi en buyuk burslarin pesine dusup, dunyanin en unlu universitelerine kapak atarken (!) o, asirlardir somurulen Afrika'nin Asya'nin ma'kus talihini yeniden insaya cevirmenin derdine duser miydi?
Evet dostlar muthis bir yangin var karsimizda. Biz butun dunyayi saran bu muthis yangini buyuk bir umut ve gayretle sondurmeye calisirken bize engel olarak kavga cikarmaya calisanlar var. Bu kavga yeni degil, dun de vardi ve oyle goruluyor ki yarin da olacak. Bu kavga, “Ulkeyi, hatta dunyayi siz mi kurtaracaksiniz? Hortumlayan biziz, size ne oluyor, neden uc maymunlari oynamiyorsunuz?” gibi zor bir sorunun kavgasidir.
Simdi bu muthis yangina kosarken sagdan, soldan takilan celmeler, soylenen sozlere asla kulak asmadan “Sampiyon Olan Sagir Kurbaga” edasiyla hizmete devam etmenin zamanidir. Allah Rizasi gibi oyle paha bicilmez hedefe odaklanmis giderken asla ve asla bir taraflarindan tutulmuslarin bizi lafa tutmalarina prim vermeyecegiz. Bakin onlara asla prim vermeyen hayati destanlarla dolu bir kahraman bu konuda neler soyluyor:
“Bana ‘Sen sunu buna nicin satastin?' diyorlar. Farkinda degilim. Karsimda muthis bir yangin var; alevleri goklere yukseliyor. Icinde evlâdim yaniyor, imanim tutusmus yaniyor. O yangini sondurmeye, imanimi kurtarmaya kosuyorum. Yolda birisi beni kosteklemek istemis de, ayagim ona carpmis; ne ehemmiyeti var? O muthis yangin karsisinda bu kucuk hâdise bir kiymet ifade eder mi? Dar dusunceler, Dar gorusler!..”
(Tarihce-i Hayat - Isparta Hayati - s.2206)
Arz-i Hâl
Ey Rabb-i Rahîm! Biz gucsuz, hasimlarimiz azgin; seytan ve avenesi bir cephe olusturmus ki, Sen inayet etmezsen bunlarla basetmemiz mumkun degil; her yanda dusmanlarimiz gayzla kopuruyor; dostlarsa suskun ve temkin murâkabesinde. Sadece o kadar mi?. Hayir, bir suru de dost kiliginda dusman var ve hepsi de tam tekmil taarruz vaziyetinde. Hâdiseler acimasiz cereyan ediyor; hicranla gecen zaman bir turlu bitmiyor.. mekan da, zamanin rengine burunuyor. Bazen seherlerde esen yeller bile kasvetle esiyor; bazen de Sana niyaz icinde bir fecir aydinligi ruhumuzu sariyor. Insirah duyup biraz seviniyoruz; biz sevinirken hasimlarimiz da ha bire ha esiriyor; bu defa bize de oldugumuz yerde kalakalip yutkunma dusuyor.
Butun bunlari Sana aciyor, icimizi Sana dokuyor ve nazar-i merhametine dehalet etmek istiyoruz. Aslinda, Sen varken baskalarindan yardim istemek sirk ve suna-buna el acmak da bir saygisizliktir. Yaralarimizi saracak Sen, izdiraplarimizi dindirecek de Sensin. Sensin kin ve nefretle atan kaskati kalbleri yumusatacak; Sensin nifak gel-gitleri icinde bocalayip duranlara istikamet ufleyecek. Nazarî insanliktan amelî insan olmaya yukselememis bahtsizlarin talihlerine de bir isIk yak. Uzakta duranlari daha da uzaklastirarak tazib etme; dudaklari Seni tazimle suslu kullarin yakarislari arasinda bizim dileklerimize de icabet buyur. (Arz-i Hâl, Sizinti, Aralik 2002, Cilt 24, Sayi 287)
Abdulkadir Suphandagi
