SLM,
biz insanlar genelde kendimize yapilmasini istemedigimiz seyleri "istemeyerekte olsa" baskalarina yapariz. Sonra istedigimiz kadar özür dilesekte nafile..
Ama hatayi yapmadan önce düsünmek lazim. Bizler simdiye kadar söylediklerimizi hep düsünerek ve tartarak ölcülü bir sekilde söyleseydik simdi hic dünyada küslük ve darginlik diye birsey olmazdi umarim.
Ama karsi tarafda hatayi isleyen kisiye ayni hareketle karsilik vermesi cok yalnistir.
Bediüzzaman hazretlerinin dedigi gibi:
Bu meselede,
-Kaderin onda bir hissesi var.
-Nefis ve seytanin hissesi var
-Benim kendi Nefsimde görmedigim veya görmek istemedigim kusurlar var...
deyip o insani af etmeliyiz. Konumuzla ilgili Reader's Digest´de diyorki :
SENI AFFEDIYORUM
Bu iki kelimeyi söyleyerek içinizdeki kinin sebep oldugu tüm acilardan ve
sikintilardan kurtulabilirsiniz.
Çogu zaman övmeyen fakat her an elestirmeye hazir ana-ata, isinize son veren
kagidi uzatan adaletsiz patron, sadakatsiz bir arkadas; iste bu kisiler,
senelerce üstesinden gelemeyecegimiz acilari, nefretleri bize
yükleyebilirler. Onlara karsi kin besleriz, en kötü seyleri söyleyebiliriz
veya söylemek istedigimiz seyleri sürekli kafamizda planlayarak intikam
almak isteriz.
Aslinda, kendimizi çok iyi hissedebilmenin ve güçlü olmanin tek yolu
onlardan intikam almak yerine, "Seni Affediyorum" sözünü sarfedebilmektir.
Affetmek hiçbir zaman teslim olmak veya pes etmek degildir. Aksine özgür
olmaktir. " Bir kere affettiniz mi, artik sizi inciten kisiye duygusal
olarak kelepçelenmekten kurtulursunuz."
Affettiginiz kisinin onu hakedip haketmedigi hiç önemli degil, önemli olan
sizin tüm kötü duygulardan özgür olabilmeniz.
Eger affedicilik erdemine sahip olmak istiyorsaniz fakat nasil
baslayacaginizi bilemiyorsaniz, asagidaki önerileri uygulayabilirsiniz.
Önce sizi inciten küçük olaylardan baslayin. Eksik para veren bir memur veya
yolunuzu kesen bir soför gibi sizi hiddetlendiren yabancilari affetmeniz
sizi karsilasacaginiz daha zor olaylari affedebilmeniz için hazirlar.
Olumsuz duygulari zihninizden uzaklastirin. Kizginliginizi veya hayal
kirikliginizi güvendiginiz bir arkadasiniza veya danismana anlatin. Bu
sekilde sizi dinlemeleri duygusal olarak size güç katar ve olumsuz
duygulariniz hafifleyerek daha sonra pisman olacaginiz birseyi söylemeniz
veya yapmaniz tehlikesini önlemis olursunuz.
Empati ile dinleyin. Eger düsmaninizla karsi karsiya gelebiliyorsaniz,
sessizce onu dinleyin ve sonra isittiklerinizi yorumlayin.
Affetmenin unutmak oldugunu düsünmeyin. Çünkü degildir. Acilarimizi tamamen
unutamayiz ve unutmamaliyiz da. Bu tecrübelerimiz bizi bir daha ayni aciyi
yasamaktan kurtaracaktir ve bizim de baskalarina ayni aciyi yasatmamizi
engelleyecektir.
Affedicilik insana iç huzuru saglar. Kolaylikla affedebilen insanlar daha
çok gülebilirler, daha huzurludurlar. Ve yaydiklari iyi ve güzel duygularla
daha saglikli yasarlar.
Reader's Digest'ten
Evet sizcede affetmek okadar zor olmasa gerek degilmi...??
Selamlar
Nagihan
