''Bana yakin gelen kulumun görür gözü tutar eli olurum ondan bakar ondan duyar ondan söz söylerim." diyor Allah. Ama buna nail olmanın tek yolu tefekkür ve ibadetten geçmektedir. ıbadet demek sadece şekli ibadet yani "taklidi ibadet" değildir. Asıl ibadet "tahkiki ibadet"(zikir ve tefekkür) tir. ınsanı asıl yüceltecek ibadet budur.
Bir de konuyu şu açıdan ele almak gerekir. Allah bizim yaptığımız ibadete muhtaç mıdır? Bu soruya hepimiz "hayır" deriz ama ibadeti ne için yapıyorsun diye bir soru yöneltildiğinde de "Allah için" deriz. şu bir hakikattir ki Allah'ın bizim yaptığımız ibadete ihtiyacı yoktur. Çünkü o Samet'tir yani "muhtaç olunan". ırade, kudret sahibidir, Vecib-ül Vücud (Mutlak)' tur. Bu durumda ibadete ihtiyaç duyan insandır. Çünkü insan tahkiki ibadet ile beynindeki açılımları sağlar ve HALıFETULLAH olma yolundaki adımları atar. Ancak bu taklidi ibadetler yapılmamalı anlamına gelmez. Elbette yapılabilir ancak arkasından gelen tahkiki ibadete geçilemiyorsa taklidi ibadet nafiledir, boşa yapılmış demektir.
Çünkü "tahkik ehli" düşünür, irdeler, soru sorar: "Ben niye dünyadayım, neden gezegenler var, başka bir yerde yaşam var mı, dünyada ki tek amacım cennetten bir köşe edinmek mi, varlığımın tek sebebi bu mu..."
Kimi bu tefekkürü meditasyon yaparken gerçekleştirir, kimi yolda yürürken, kimi yatarken kimi günlük işlerini yaparken. Önemli olan bunu yapmanın şekli değil bunu yapmak yani zikir ve tefekküre dalmaktır..
Elbette bunun sonucunda gerekli açılımların gerçekleşmesine olanak sağlayacak yaşantılar o birime yaşattırılacak ve bu birim hızlı bir egosal arınmadan geçerek Allah'a Yakin Gelen Kullardan olacaktır. Buradaki asıl belirleyici unsur, insanın bu yöndeki temayülünü ve isteğini artırmasıdır...
Sonsuz sevgiler... Dua ile...
