Muhabbet Fedâileri

Nurs'tan doğan güneş (1)



Asrın Sultanına şefkat kucağı.

Mahzun kalpleri şâd eder Nurs Köyü.

Kadirşinas insanların bucağı.

Viran gönlü âbâd eder Nurs Köyü.


On dokuzuncu asr bitmek üzere.

Felâket, helâket asrı geliyor.

Osmanlı sahneden gitmek üzere

Yep yeni aktörler sahne alıyor.


Her tarafta bir kavga, bir kargaşa.

Bu âlem sancılı; çileye gebe.

Gözyaşı karışır bir tabak aşa.

Nefisler, kalplere eder galebe.


Böyle bir vasatta, şark’ta bir belde.

Mütevekkil insanların diyarı.

Sabır, şükür duyguları gönülde

Kış içinde yaşar gibi baharı.


Mütevazi bir evde, tatlı telâş.

Bir doğum var, beklenir heyecanla.

Gözlerde sevinçten birkaç damla yaş.

Karşılanır, bir bebek ruh-u cânla.


Baba, fakîrü’l-hâl, Mirza Efendi.

Anne, mütedeyyin bir köy kadını

Herkes, düşünülen ismi beğendi.

Said olsun, “Said” korlar adını.


Nuriye Hanım, abdestsiz emzirmez.

Hamileyken, abdestsiz basmaz yere.

Sofi Mirza, haram lokma yedirmez.

Büyük değer verir; emeğe, tere.


Hareketli geçer çocukluk çağı.

Etrafa her şeyi merakla sorar.

Belejur, ona bir tefekkür dağı.

ılmin yollarını o günden arar.


Dokuz yaşındayken başlar yolculuk.

Tağ karyesinde birkaç gün ders alır.

Onunla kavga edince bir çocuk,

Ders arzusu başka zamana kalır.


Hizan Yaylasında kalır bir müddet.

Tahsil aşkı sönmez bir volkan gibi.

Nur Mehmet Efendi verse de kıymet,

Bazı talebeler bir yaban gibi.


Abdurrahman Taği, bir gönül eri.

Nurs’tan gelenlere himmet edecek.

Hangisidir bilmez, onlardan biri,

ıslâm’a çok büyük hizmet edecek.



Abdülkadir MENEK

12.12.2007 Yeni Asya Gazetesi

Nurs’tan doğan güneş (2)







Bir gün rüyasında kopar kıyamet.

Sırat Köprüsünün başında bekler.

Oraya gelince Cenâb-ı Ahmed (asm),

Ellerini öper ve hemen ekler:


“Sizden Kur’ân ilmi, benim dileğim”

Resûlullah, cevap verir hikmetle:

“Ümmetten suâl sormaman, isteğim.

Kur’ân ilmi verilir suhûletle.’’


Uykudan uyanır, yeni bir âlem.

Yerinde duramaz, heyecan dolu.

Ona iki yoldaş: Kitap ve kalem.

Başka bir dünyaya açılır yolu.


Gezer Bahçesaray, Bitlis, Vastan’ı.

Buralarda kısa süreler kalır.

Bayezıt’ta bulur ilm-u irfanı.

Hakikatli dersi burada alır.


Üç ayda ezberler, seksen kitabı.

şeyh Mehmed Celâli, ferasetli zat.

Artık insanlığa onun hitabı.

Ruhunda heyecan coşkulu, kat kat.


Ağabeyi Abdullah, ilim aşığı.

Önceleri ders verir kardeşine.

Onda görünce bu farklı ışığı.

Gizlice ders alır, düşer peşine.


Bin dokuz yüz elliden sonra bir gün

Molla Mehmed, Nurs’ta hasta yatıyor.

Etrafı sarmışken bir sessiz hüzün,

Yüreği vuslat aşkıyla atıyor.


Ölmek üzereyken ayağa fırlar,

“Seyda geldi, Seyda geldi” diyerek.

Son nefeste nurlu siması parlar.

Huzurla berzah libası giyerek.


Gezerken, önemli bir tespit yapar:

Medreseler asra hitap etmiyor.

Metod değişmezse, alâka kopar.

ılmî ihtiyaca artık yetmiyor.


Farklı bir müfredat esas olmalı.

Müsbet fenler okutulmalı burda.

Çağa hitap eden bir yol bulmalı.

Yepyeni bir sistem olacak Nur’da.


Bir ömür, hep ilmin peşinde koşar.

Köyünde sadece kalır dokuz yıl.

Nefis, şeytan engellerini aşar.

Maksadı, Allah’ın rızası asıl.


Hiç köyüne uğramaz yetmiş sene.

Esas derdi cemiyetin imanı.

Hayatını adar, mukaddes dine.

Asrın fehmine anlatır Kur’ân’ı.



Abdülkadir MENEK

13.12.2007 Yeni Asya Gazetesi

GÖNÜL SARAYLARINDA SEVGı HÜKÜMDAR OLSUN.
ADALET ORDA VEZıR, HıKMET ıSE YAR OLSUN.

BEYıTLER


KUR’AN AYI

Ramazan Kur’an ayı, okunup yaşanmalı.
Bütün ömre yansıtıp, bu zırhı kuşanmalı.




ALLAH YAR

Seninle gelmeyecek, dünyaya bel bağlama.
Eğer Allah yar ise, öldüğüne ağlama.


AKAN YAşLAR


Eğilmez hiç kimseye, Hakka eğilen başlar.
Birşeye değişilmez, ihlasla akan yaşlar.




SıNSı ATEş

şüphesiz ki müminler, ancak birer kardeştir
Gıybet, salih ameli yakan sinsi ateştir.



Abdulkadir MENEK

HOCA SABRı


Bedre’de bir imam, ilim sahibi.
Nurları dağıtan ‘’Santral’’ gibi.

ıki ayrı vücutta bir ruh gibi.
Üstad’ı, derdinin tabibi gibi.

Hoca Sabri bir ikinci Hulusi.
Bu nurlara hizmet büyük hevesi.

ıştiyakla ister bu nur dersini.
Mucizat-ı Ahmediye bahsini.

Ayağında kardeşlik sikkesi var.
Hizmet için daim meşgale arar.

Sabri’de bir sıddık, nur hizmetinde.
ıhlasıyla bin adam kuvvetinde.

Nur ıskelesinde görevli ihvan.
Nur’u anlatmaya hazır her zaman.

Gaybi işaretler var ihlasına.
SABRı gibi talebenin hasına.[/b[/color]]

Abdulkadir Menek

Yeni Asya Gazetesi 7 Mayıs 2008

KÂR

Sevgi, sefkat, kardeşlik müminin şiarıdır.
Ömür sermayesinin elde kalan karıdır.


EBEDı DOğUM

Bir tohum çiçek açmaz, toprakta çürümeden.
Ebed için doğulmaz, Allah’a yürümeden.

BÜYÜK PAYE

ıman bir insan için, en büyük sermayedir.
Allah’a mümin varmak, ne mükemmel payedir.

KARDEşLıK

Renk, cins, ırk, dil farketmez; inananlar kardeştir.
Bu inanç, insanlığı aydınlatan güneştir.

FARK YOK

Farkı yok bir asilin, Habeş’li bir köleden.
Mümin kemale ermez, geçmeyince çileden.

Abdulkadir MENEK

KUR’AN

Ezeli bir hitaptır, ebediyete akan.
Hayat nedir, insan ne? Bizlere ışık yakan.



BEKA

Gönlüm ebedi hayat peşinde, yorulmadan..
Lakin nasıl giderim bekaya, ben ölmeden.


HÜSN-Ü ZAN

Hüsn-ü zan mümkün ise, su-i zandan kaçmalı.
Muhabbete kalpleri, gönülleri açmalı.

BÜYÜK CıHAD

Nefsin esaretinden kurtulmak, büyük cihad.
Lezzeti tahrip eden ölümü etmeli yad.


GIYBET

Gıybet, ölmüş müminin etini yemek gibi.
Bu cürmü nasıl işler, gerçek iman sahibi?


ıHLAS SIRRI

Allah-kul arasında öyle bir sır ki, ihlas.
şeytan onu bozamaz, insanı eder halas.



ABDULKADıR MENEK

TAHıRı

ıhlaslı bir şakirt, tam mütevekkil.
Dilindedir: ‘’Allah ne güzel vekil.’’

Atabey’in mücahid bir evladı.
Rehber bilir o müceddit Üstad’ı.

Huzurludur, iman ile çok Mutlu.
Bir nura kavuşmuş, mümtaz ve kutlu.

Feragatte ne güzel bir numune.
Fedakarca hizmet eder bu dine.

Genç nesile takvada bir misaldir.
Bir hal içinde ki, ne mes’ud haldir.

ıstihdam edilmek O’nun dileği.
Keşif ve keramet değil isteği.

Gerçi bir velidir, nur deryasında.
Müstakimdir, bu Kur’an davasında.

Diyebilir, ‘’benimdir bu kainat.’’
‘’Güneş bir lambamdır’’ müşrike inat.

Bir tevazu abidesi Tahiri.
Silmiş dünyasından gurur, kibiri.

Ciddi bir varistir Hafız Ali’ye.
Nur’un genç bir kahramanı Lütfi’ye.

Tam çalışkan ‘’ihtiyarların genci’’
Nurlara hizmet en büyük sevinci.

Bir dostu, hatalı bir yoldan gider.
Üstad ol Rahman’a iltica eder:

‘’Ya Rab, yok mu bir hakiki talebem?’’
Tahiri görünür, biter bu elem.

Ayet-ül Kübra’nın Aziz Naşiri.
Nurun veli talebesi; TAHıRı.

Yeni Asya Gazetesi

MUHABBET

Muhabbete en layık, muhabbet sıfatıdır.
Husumet kaçılacak, bir beşer afatıdır.


TEK MAKSAT

Allah’ın rızasını kazanmak tek maksadım.
Ondan başka ne var ki, onun için feryadım.


MECBURı DURAK

Uzun bir yolculuktur, önümüze açılan.
Mecburi durak olan, ölüm ise; kaçılan.


BEKLEME SALONU

Bir bekleme salonu; kabir, uzun seferde.
Nasıl asan edilir, çalışmalı bu yerde.

KARLI TıCARET

Allah’ın verdiğini Allah’a satıp kar et.
Bu karlı ticaretle, Rabbi kendine yar et.


BELA BULMAK

Allah’ı bulan insan, bir şey kaybetmez, inan
Allah’ı kaybedince, bela bulur her zaman.


MÜMıNıN Mı’RACI

Müminler için namaz, Allah’tan bir hediye.
Mi’raç gibi huzura, kolayca varsın diye.


ıMAN

ıman insanı insan, belki de sultan eder.
Küfür sonsuz cinayet; canavar hayvan eder.


BURAK

ıman müminler için hem nurdur, hem kuvvettir.
Ebed yolunda burak, tükenmeyen servettir.

ECEL TAşI

Devekuşu misali, kuma sokma başını.
Faydası yok, ölüm var. Ecel atar taşını


ıNTıSAB

ıman bir intisabtır, kulu Allah’a bağlar.
Karanlıklar içinde yolu Allah’a bağlar.



ADALET-ı MAHZA

Bir gemide bin cani, bir tek masum bulunsa,
O gemi batırılmaz, adaletli olunsa.

ıNSAN HAKKI

‘Bilerek karıncaya basmayınız’ der Habib.
Beşere zulm caiz mi, iman olmuşsa nasib.

O YAR ıSE

ınsana yar olmuşsa, Rabb-ül Alemin eğer,
Bu dünyada ne kadar meşakkat çekse değer.
Abdulkadir Menek

VUSLAT


Bir arayış vardır, ruhumda bugün
Firak ateşini küllendirecek
Izdırap tahtına kurulmuş hüzün.
Bir nur, bu gönlümü güllendirecek.


Sarıldım, önüme çıkan her şeye
Gönlüme teselli aradım, durdum.
Belki mutluluğu bulurum diye
Gördüğüm herkese sırrını sordum.


Kandım dünyadaki sahte cemale
Cazibesi çekti yokuşa, düzden
Aldandım, yoruldum, baktım ki hale
Lezzet bir tek damla koca denizden.


ısteklerim mahzun döndüler bana
Hasret bitmez, dinmez bu fani yerde.
Bir yaprak misali o yan, bu yana
Savruldum. Öyleyse maksudum nerde?


Bir gerçek göründü yoluma ışık,
Oraya yöneldi, bunalan ruhum.
Huzurun sırrını çözdüm ben artık.
Allah’ın rızası en büyük arzum


ABDULKADıR MENEK

Nurlara sarıl nurlara


Gaflete dalma ey gönül.

Nurlara sarıl nurlara

Dâim hakkı rehber eyle.

Nurlara sarıl nurlara


Varma nâmert kapısına.

Kanma dünya tapusuna.

Yönel, Hakkın yapısına.

Nurlara sarıl nurlara


Bu dünya geçici, fani.

Hayat kısa, ölüm âni.

Ömür geçer, dostlar hani?

Nurlara sarıl nurlara


şeytanlar götürür nâra,

Lehviyâta ve ağyara.

Sığınmalı gerçek Yâr’a.

Nurlara sarıl nurlara


Nefis zincirini kırıp,

Hicap örtüsünü örtüp,

Gaflet perdesini yırtıp,

Nurlara sarıl nurlara


Hasenâtı yakar gıybet.

Sahibini ezer haset.

Evvel hizmet, âhir hizmet.

Nurlara sarıl nurlara


Yanılmayan iz’an için,

Ol Hazret-i Kur’ân için,

Tahkikî bir iman için,

Nurlara sarıl nurlara


Nefis cümleden süflîsi,

Vazife de en ulvîsi,

Lâf-u güzaftır gerisi.

Nurlara sarıl nurlara


Dalma, dünya sefasına.

Katlan cevr-u cefasına.

şükret türlü belâsına,

Nurlara sarıl nurlara


Âhir zaman, hüsran dolu.

Elem keder, hicran dolu.

En müstakîm Kur’ân yolu

Nurlara sarıl nurlara


Hep ol hakikat dâisi.

Tam muhabbet fedâisi.

Husûmet, huzur manisi.

Nurlara sarıl nurlara


Menek, kapılma gurura.

Sığın, yıkılmaz bu sura.

Kavuşmak için huzura,

Nurlara sarıl nurlara


Abdülkadir Menek


02.07.2009

http://www.yeniasya.com.tr/2009/07/02/lahika/default.htm

ESAS GAYE


İman, cennete akan tükenmez bir sermaye.
Ebediyyen saadet, orda onurlu paye.
Rahman olan Rabbimiz müminlere bahşeder.
Yeter ki ihlas olsun, amelde esas gaye.

Abdulkadir MENEK