Muhabbet Fedâileri

Vayy be. Arşivini satın almak istesem kaça satar acaba?

Kardeşler dediğim gibi derslere ilgili.. Konuşmaları, soruları kadar cevapları da oldukça muzip.. Konuşmaları, soruları ümitlendiriyor, şevklendiriyor bizleri.. Fakat bazen yaramazlıkları yoruyor, acaba küçükken kamplarda ablalarımıza çok mu çektirdik de şimdi bize de yaramaz kardeşler düşüyor demeden geçemiyorum. Bir Rabia’mız var, yaşıtlarına göre biraz ufakça, ama beni utandıracak derecede de ilmi var, bazen çok hayret ediyorum nasıl bu kadar şeyi biliyor diye.. “Gülümse Çocuk” derslerinde ablalarından çok şey öğrenmiş.. Arkadaşlarını toplayıp onlara ilâhî söylüyor.. Arkadaşlarından alaka gördükçe daha da artırıyor söylediklerini. Derste sorduğu o acib sorular, arkadaşlarının dikkatini çekiyor.. Bu sebebten derslerimiz de oldukça neşeli.. Bir defasında kardeş tesbihat ezberi yapıyor. Yanındaki kardeş de konuşuyor.. Ona dönüp, telkinde bulunuyor hafif kürdî şivesiyle: Yâhu bi’ sussana “tepsiyat” yapıyorum. Uzun süreli bir gülüşme oluyor kızlar arasında.. Hemen savunuyor kendini küçük hanım: “Ne yapayım ya dilim sürçtü..”

Bir defasında da ilmihal dersinde mezhepleri yapıyoruz, kardeşin biri hangi mezhepten olduğunu bilmiyor.. Dersten sonra annesine sormuş.. Sevinerek bize geldi, diyor ki: “Ablaaaa, çok sevindiiiiim ben “hanife”ymişim..” Yine gülüşmeler, tebessümler.. Rab istikametten ayırmasın bu masumları..

yazının tamamını okumak için şu linke tıklayın:
http://www.yeniasya.com.tr/2010/07/17/lahika/default.htm

Derslerle ilgili olmayabilir ama , dersane hayatıyla alakalı; Bu gün her biri farklı mekanlarda hizmet eden Türkiye ölçeğinde belki uluslararsı ölçekte bulunan Nur Talebeleri'nin bulunduğu dersanedeyim.Çok farklı bir kulvardan gelmişim dersaneye. Nurlar'ı tanıyışımın ilk haftaları. Yer sofrasına oturuyoruz. Her sofrada dikkatimi bir şey çekiyor; yemeğe başlarken '' Ya Şafi'' diyorlar. Kardeşlerin ekseriyeti de Kürt. Bende düşünüyorum, her halde bunlar Şafi oldukları için yemeğe başlarken Mezhep İmamlarının isimlerini söyliyerek yemeğe başlıyorlar.Bir akşam sofraya oturduğumuzda , yemeğe başlarken yüksek sesle '' Ya Hanefi '' dedim.
''One? ''Dediler. Ne olacak dedim, siz in imamınız var da benim İmamım yok mu?
İstisnasız sofradaki herkes gülmekten sırt üstü yatmıştı.
Tabi gülme krizleri bittikten sonra, Şafi ile Hanifi'yi ayırt ettiler, anlattılar.

Alıntı

yüksek sesle '' Ya Hanefi '' dedim.

bir gün inzivaya çekilmiş Risale i Nur okuyordum(sözleri)bu arada dağ gibi bir yer idi bulunduğum yer.... sesli okuyor ve mütaalasını kendi kendime yapıyordum. birden bir at nalı sesi duydum... yukarıya bakıyorum kimse yok aşağı bakıyorum kimse yok neyse sesi dinleyeyim dedim bi baktım ses benim yanımdaki kayaların dibinden geliyor fesubhanallah dedim korkup kaçtım sonra Risale-i Nurun hikmeti olduğunu anladım :'( saygı dua ve hürmetle hayırlı günler....