Muhabbet Fedâileri

Kemiyet değil keyfiyet hakîkatini mütâlâ ve müzâkere edelim.

Kemiyetin, keyfiyete nisbeten ehemmiyeti yok. Asıl ekseriyet, keyfiyete bakar.(On İkinci Mektup)

Nur hizmeti dahi nisbeten-kemiyet değilse de keyfiyet itibarıyla-bire beştir.Bazan bir adamın ihlâsı, yirmi adam kadar fayda verir.(On Dördüncü Şua )

Fakat ehemmiyet ve kıymet, ekseriyetle keyfiyete bakar; kemiyete az bakar veya bakmaz. (On Üçüncü Lem'a)

Madem bu zamanda, herşeyin fevkinde hizmet-i imaniye bir kudsî vazifedir. Hem kemiyet, keyfiyete nisbeten ehemmiyeti azdır. (Emirdağ Lâhikası (1) - Mektup No: 41)

Fakat biz Risale-i Nur şakirtleri ise, vazifemiz hizmettir; vazife-i İlâhiyeye karışmamak ve hizmetimizi onun vazifesine bina etmekle bir nevi tecrübe yapmamak olmakla beraber, kemiyete değil, keyfiyete bakmak, ...(Kastamonıu Lâhikası - Mektup No: 73 )

Hasenat ve seyyiâtın muvazenesi kemiyete bakmaz, keyfiyete bakar. Bazı olur, birtek hasene bin seyyiâta tereccuh eder, affettirir.(Yirmi Dokuzuncu Mektup)

Kemiyetin, keyfiyete nisbeten ehemmiyeti yok. Asıl ekseriyet, keyfiyete bakar. Meselâ, yüz hurma çekirdeği bulunsa, toprak altına konup su verilmezse ve muamele-i kimyeviye görmezse ve bir mücahede-i hayatiyeye mazhar olmazsa, yüz para kıymetinde yüz çekirdek olur. Fakat su verildiği ve mücahede-i hayatiyeye maruz kaldığı vakit, sû-i mizacından sekseni bozulsa, yirmisi meyvedar yirmi hurma ağacı olsa, diyebilir misin ki, "Suyu vermek şer oldu, ekserisini bozdu"? Elbette diyemezsin. Çünkü o yirmi, yirmi bin hükmüne geçti. Sekseni kaybeden, yirmi bini kazanan zarar etmez, şer olmaz.

Hem meselâ, tavus kuşunun yüz yumurtası bulunsa, yumurta itibarıyla beş yüz kuruş eder. Fakat o yüz yumurta üstünde tavus oturtulsa, sekseni bozulsa, yirmisi yirmi tavus kuşu olsa, denilebilir mi ki, "Çok zarar oldu, bu muamele şer oldu, bu kuluçkaya kapanmak çirkin oldu, şer oldu"? Hayır, öyle değil, belki hayırdır. Çünkü o tavus milleti ve o yumurta taifesi, dört yüz kuruş fiyatında bulunan seksen yumurtayı kaybedip, seksen lira kıymetinde yirmi tavus kuşu kazandı.(On İkinci Mektup )

Halbuki, Cenâb-ı Hak, haşirde adalet-i mutlaka ile mizan-ı ekberinde a'mâl-i mükellefîni tarttığı zaman, hasenâtı seyyiâta galibiyeti-mağlûbiyeti noktasında hükmeyler. Hem seyyiâtın esbabı çok ve vücutları kolay olduğundan, bazan birtek hasene ile çok seyyiâtını örter. Demek, bu dünyada o adalet-i İlâhiye noktasında muamele gerektir. Eğer bir adamın iyilikleri fenalıklarına kemiyeten veya keyfiyeten ziyade gelse, o adam muhabbete ve hürmete müstehaktır. Belki, kıymettar birtek hasene ile, çok seyyiâtına nazar-ı afla bakmak lâzımdır.(On Üçüncü Lem'a)

Kemiyet ve keyfiyet hakîkatini çok mükemmel izah eden bir bölüm:

Bu hakikati bir misalle izah edelim: Meselâ, gayet zengin bir zâtın irsiyetinden, evlâtlarının birine yirmi batman gümüş ile dört batman altın veriliyor. Diğerine beş batman gümüş ile beş batman altın veriliyor. Öbürüne de üç batman gümüş ile beş batman altın verilse, elbette âhirdeki ikisi çendan kemiyeten az alıyorlar, fakat keyfiyeten ziyade alıyorlar. (Dördüncü Lem'a )

Kaliteli birler kaliteli benlerden oluşur.Enenin mânâ-i harfî boyutu,nübüvvet cihetinin istimali ve herfî bakış yönü insanı keyfiyete taşımaktadır.Keyfiyet,bir cihette mâna-i hakîkîdir.Değerdir,kalitedir ve yüksek bir nisbettir.

Kemiyet bir cihette ise mânâ -i ismidir.Kaliteli olmak şartıyla kemiyetin mânâsı keyfiyete dönüşür.Bu cihetle bir kilo altın milyonlarca ton kömürden keyfiyet cihetiyle tereccühtür.

İnsan ise kayfiyet cihetiyle hakîkî mânâ ve mâhiyet kazanır.İnsanın fıtratına dercediler elmas ve kömür istidatların inkişafı derecesine göre insan kemiyet ve keyfiyet derecesinde önem kazanır.

İnsan, fıtratına derc edilen elmas ve kömür isti'dadlarını teklif ve bi'set-i enbiyâ ile hem terakkî hem de tedenniyatta irâde-i cüziyyesini istimâl ile kullanır ve neticelerine ulaşır.

İmân insanı kâinatın sultanına bağlayarak keyfiyet olarak âlâ-i illiyyine çıkararak elmas isti'dadları inkişaf ettirir.Bu nedenle de ehl-i imânın Allah katında az da olsalar kıymet ve ehemmiyeti çok büyüktür.

Küfür ise Allah ile olan mâ'nevî intisabı kesdiği için efsel-i sâfiline insanı yuvarlandırır.Böylece kâfirlerin kemiyetinin ve çokluğunun Allah katında ehemmiyeti yoktur.

Öyleyse Allah'a hakîkî kul olmak cihetinde mâdem Rabbimiz bizden keyfiyetli imân ve islâmiyet tâleb ediyor,bizlerde hem ibadetlerimiz de hem de hizmetlerimizde öncelikle keyfiyet hakîkatine göre tavır almalı ve duruş yapmalıyız diye düşünüyorum.

Alıntı sahibi "ruhefza"

FesübhanAllah..Baki Ağabey hoşgelmişsiniz..

(Pc açılmadığından bu yana yıllar geçmiş sanki..Üç günde azîm inkilablar olmuş..BârekAllah..)

Hoş bulduk muhterem kardeşim.Muhebbet fedâilerinin müzâkerelerini çok özledim.

Konunun bir ciheti de keyfiyet ve ihlâs hakîkati diye düşünüyorum.Çünkü keyfiyet hak meslekte ihlâs ile derece ve kıymet kazanıyor olmalıdır.Bu mana da şu ifadeleri ekleyelim.

Elhasıl, hadiste vardır ki:"İnsanlar helâk oldu-âlimler müstesna. Âlimler de helâk oldu-ilmiyle amel edenler müstesna. Amel edenler de helâk oldu-ihlâs sahipleri müstesna. İhlâs sahiplerine gelince, onlar da pek büyük bir tehlike ile karşı karşıyadırlar." Yani, medar-ı necat ve halâs, yalnız ihlâstır. İhlâsı kazanmak çok mühimdir. Bir zerre ihlâslı amel, batmanlarla hâlis olmayana müreccahtır. İhlâsı kazandıran, harekâtındaki sebebi sırf bir emr-i İlâhî ve neticesi rıza-yı İlâhî olduğunu düşünmeli ve vazife-i İlâhiyeye karışmamalı.

Herşeyde bir ihlâs var. Hattâ muhabbetin de ihlâsla bir zerresi, batmanlarla resmî ve ücretli muhabbete tereccuh eder. (On Yedinci Lem'a)

İşin bir de İhlâs Risâlesindeki şu ciheti var elbette."Bütün kuvvetinizi ihlâsta ve hakta bilmelisiniz.

Evet, kuvvet haktadır ve ihlâstadır. Haksızlar dahi, haksızlıkları içinde gösterdikleri ihlâs ve samimiyet yüzünden kuvvet kazanıyorlar.(Yirmi Birinci Lem'a )"

Bütün mesele hak meslekte ihlâslı olabilmek.

Kuvvetin hakta ve ihlasta olması sırrı ayrıca işlenmesi gereken bir mevzûu diye düşünüyorum.

"Evleniniz, çoğalınız. Ben, Mahşer günü sizin çokluğunuz ile iftihar edeceğim."( İkiyüz seneden sonra ) ümmetimin en hayırlıları az çocuklu olanlardır." (Münavi Feyzül Kadir , 3:497)
Hakîkaten bu iki hadîsde de kemiyet ve keyfiyet cihetiyle değerlendirildiğinde bir tenakuz olmadığını düşünüyorum.

“Evleniniz, çoğalınız. Ben, Mahşer günü sizin çokluğunuz ile iftihar edeceğim"hadîs-i şerifinde keyfiyetli mü'minlerin çokluğundan elbetteki Efendimiz(sav) övünecektir.Çünkü imân ve islâmiyet ab-ı hayatı ile müşerref olan her ümmet Efendimiz'(sav)'in övünç kaynağı olacaktır.Yoksa ebedi hayatı felakete uğramış bir ümmetten ve çokluktan elbetteki Peygamberimiz(asm) övünemez.Hatta övünmek bir tarafa onların ebedî felaketinden muzdarip durumda olur.

İkinci Hadîs-i şerif"( İkiyüz seneden sonra ) ümmetimin en hayırlıları az çocuklu olanlardır." (Münavi feyzül kadir , 3:497") ise kayıt koyarak tam bir hakîkati izah ediyor ve ikiyiz seneden sonra saffet-i İslâmiyenin ve terbiye-i islâmiyenin zaafiyete uğrayacağı ve fitnelerin baş göstereceği bir devri ve zamanı haber vermektedir.İşte böyle bir devirde elbetteki terbiye-i islâmiye dâiresinde çok çocuk yetiştirmek müşkülleşeceği için ta o zamanda ve halen bu asrımızı da içine alan zaman diliminde çokluktan ziyade kaliteli bir ümmetten haber veriliyor olmalıdır.Böylece Efendimiz(sav)'in bu hadîs ile ahirzamana kadar ucu yetişen zaman diliminde çokluktan ziyade keyfiyetli bir ümmetin makbuliyeti ortaya çıkmaktadır.

Alıntı sahibi "Abdulbaki"

İşin bir de İhlâs Risâlesindeki şu ciheti var elbette."Bütün kuvvetinizi ihlâsta ve hakta bilmelisiniz.

Evet, kuvvet haktadır ve ihlâstadır. Haksızlar dahi, haksızlıkları içinde gösterdikleri ihlâs ve samimiyet yüzünden kuvvet kazanıyorlar.(Yirmi Birinci Lem'a )"

Bütün mesele hak meslekte ihlâslı olabilmek.

Kuvvetin hakta ve ihlasta olması sırrı ayrıca işlenmesi gereken bir mevzûu diye düşünüyorum.

Keyfiyet hakîkati ihlâsa istinad ediyor.Belki gelen cümlelerin sırrı burada olmalı:"Evet, kuvvet haktadır ve ihlâstadır. Haksızlar dahi, haksızlıkları içinde gösterdikleri ihlâs ve samimiyet yüzünden kuvvet kazanıyorlar.(Yirmi Birinci Lem'a )"

İşin bir diğer ciheti ise haksızların dâhi,haksızlıkları içinde gösterdikleri ihlâs ve samimiyetten kuvvet kazanmaları.

Haksızlar sadece dünyevi kuvvet kazanıyorlar.Çünkü meslekleri hak değil.Ancak ihlâs ve samimiyetin bir hakkı var ki,haksızlar o ihlâs ve samimiyetin hakkı namına kuvvet kazanıyorlar.Yoksa bu hak onların hasenesi ve haklı olmalarını göstermiyor.Sadece kâinata şamil olan samimiyetin hakkının hatırı adına o samimiyetten istifade ederek dünyevi bir keyfiyet elde ediyorlar.Bu keyfiyet ve kuvvet onların ahiretine şamil değildir.Şeriat-ı fıtriye kanunlarınu uyarak terakki edilmesi bu meseleye mihen olabilir.Kafirlerin kaliteli iş yapmaları ve mal üretmeleri misali gibi.

Ancak bu durum ehl-i imânda farklı tezahür ediyor diye düşünüyorum.Yüce Allah hak meslekte ihlâs ve samimiyetin derecesini keyfiyetle ebedileştiriyor ve ahirete mâl ediyor.Rızasına bir vesile yapıyor.Hem dünyevî hem de uhrevî neticelere giriftar ediyor.

Ne mutlu hak meslekte keyfiyet ve samimiyet derecesine ulaşanlara.