Muhabbet Fedâileri

ve aleyküm selâm,
soruyu anlamadım malesef, acele karışmadan yazsanız daha iyi olurdu, aciliyeti nedir acaba, ona da anlam veremedim,

Namaz alışkanlık haline gelmişse huşu almak az biraz zor. Keza o namazdan huşu beklenememesin sebebi de mahiyetindeki derin manasını bilmemeden kaynaklanıyor. ıdrak ettirmişsek nefse bu kez nefse zor gelir namaz kılmak...

Namaz kılmaya niyet etmek hatta ve hatta abdest almak dahi meşakketli, zor gelmeli nefse. Nefse zor gelmeyen namazdan şahsen huşu yoktur diyebilirim. Nefse yedire yedire namazın manasını, aldığımız iftitah tekbirinin dünya ile ilgili herşeyi geride bıraktığımızı adeta söz vermeliyiz Allah'a. Öyle ya; iftitah tekbirini aldığımız anda da demiyor muyuz Allah-u Ekbar... Allahım Sen en büyüksün. Ve bu manada Allah'ın huzurunda ihsan derecesinde eğilmemizin farkındalığı ruhu ve kalbi rahatlatır. "Allahım ben huzuruna geldim, acziyetimin farkındayım... " manalarını cisimlendirir namaz! Ruh ve kalp manevi hassalarımızdır. Bu hassalar Allah rızası amellerimizle beslenir. Eğer tamamen Allah rızasıyla amel ediyorsak bu da daima günahın kirine batırmak istediğimiz, fakat kirlenmeyen mukaddes olan ruh ve kalbi ferahlatır. Hasılı... bu hassalar Allah'ı kavli ve fiili zikretmekle tatmin olur.

Bunlar bizim anladıkalarımız. Yanlış bir anlatım varsa beni tashih edin ihvanlar :oops:
Fiemanillah...

9. söze bakın kardeşim..

Orada namaz vakitlerinin hikmetleri içinde bu akıl, kalb, ruh ihtiyaçlarından bahseder Üstâdımız r.a.

Alıntı sahibi ""rrumeysaa""

risalede 4.sözün sonunda şöyle denmektedir

namazda ruhun ve kalbin ve aklın büyük bir rahatı vardır hem cismede o kdadar ağır bir iş değildir

Evet ağır bir iş değildir vücuda fakat nefse zordur dedik. Ruhefza ablanın önerisi olan 9. sözü okursan iyi anlarsın kardeşim. Allah'a emanet ol.

Aslında başlığı değiştirmek lâzım..

Namazda, ruh ve akıl ve kalb, hem de "büyük" nasıl ve niye rahat eder?

Ey şikemperver nefsim! Acaba, hergün hergün ekmek yersin, su içersin, havayı teneffüs edersin; sana onlar usanç veriyor mu?

Madem vermiyor; çünkü ihtiyaç tekerrür ettiğinden usanç değil, belki telezzüz ediyorsun. Öyleyse, hane-i cismimde senin arkadaşların olan kalbimin gıdası, ruhumun âb-ı hayatı ve lâtife-i Rabbâniyemin havâ-yı nesîmini cezb ve celb eden namaz dahi seni usandırmamak gerektir.

Evet, nihayetsiz teessürat ve elemlere maruz ve müptelâ ve nihayetsiz telezzüzâta ve emellere meftun ve pürsevda bir kalbin kut ve kuvveti, herşeye kadîr bir Rahîm-i Kerîmin kapısını niyaz ile çalmakla elde edilebilir.

Evet, şu fâni dünyada kemâl-i sür'atle vâveylâ-yı firakı koparan giden, ekser mevcudatla alâkadar bir ruhun âb-ı hayatı ise, herşeye bedel bir Mâbûd-u Bâkînin, bir Mahbûb-u Sermedînin çeşme-i rahmetine namaz ile teveccüh etmekle içilebilir.

Evet, fıtraten ebediyeti isteyen ve ebed için halk olunan ve ezelî ve ebedî bir Zâtın aynası olan ve nihayetsiz derecede nazik ve letâfetli bulunan zîşuur bir sırr-ı insanî, zînur bir lâtife-i Rabbâniye, şu kasavetli, ezici ve sıkıntılı, geçici ve zulümatlı ve boğucu olan ahvâl-i dünyeviye içinde, elbette teneffüse pek çok muhtaçtır ve ancak namazın penceresiyle nefes alabilir.
(Yirmi Birinci Söz)[/b]

Burda namazın niçin gıda olarak addedildiği mantıkii bir temsil ile ifade edilmiş. Nasıl ki bizler gıdasız, susuz yaşayamayız; ruhumuz da namaz gibi bir gıda ile gıdalanır. Ta kalp de ferahlansın. Akıl ise hasene için çalışsın. Nefse temayül etmeye. Nefis daima kötülüğü emrediyor, malum... Ancak Rabbi-i rahim-i kerim merhamet ederse sus gelir nefse. Bu da namaz gibi bir çok ibadeti içinde temerküz eden ibadet ile olur.

ılk kez katılıyorum abi sizlere. Terletmeyin beni alla alla

"ıkinci kısım, lisân ile, kalb ile duâ etmektir; eli yetişmediği bir kısım metâlibi istemektir. Bunun en mühim ciheti, en güzel gâyesi, en tatlı meyvesi şudur ki: Duâ eden adam anlar ki, birisi var; onun hâtırât-ı kalbini işitir, her şeye eli yetişir, herbir arzusunu yerine getirebilir, aczine merhamet eder, fakrına meded eder.

ışte ey âciz insan ve ey fakir beşer! Duâ gibi hazîne-i rahmetin anahtarı ve tükenmez bir kuvvetin medârı olan bir vesîleyi elden bırakma. Ona yapış; âlâ-yı illiyyîn-i insaniyete çık. Bir sultan gibi, bütün kâinatın duâlarını kendi duân içine al, bir abd-i küllî ve bir vekil-i umumi gibi de, kâinatın güzel bir takvîmi ol." (23. Söz)

Namaz da bir ubûdiyet, hâlis bir duâ olduğu düşünülürse; yukarıdaki ma'nâları sindirebilmiş bir kalbin ve aklın büyük bir rahat ve huzûra kavuşacağı anlaşılabilir sanıyorum ne dersiniz?

Alıntı sahibi ""Muha1""

Burda namazın niçin gıda olarak addedildiği mantıkii bir temsil ile ifade edilmiş. Nasıl ki bizler gıdasız, susuz yaşayamayız; ruhumuz da namaz gibi bir gıda ile gıdalanır. Ta kalp de ferahlansın. Akıl ise hasene için çalışsın. Nefse temayül etmeye. Nefis daima kötülüğü emrediyor, malum... Ancak Rabbi-i rahim-i kerim merhamet ederse sus gelir nefse. Bu da namaz gibi bir çok ibadeti içinde temerküz eden ibadet ile olur.

ılk kez katılıyorum abi sizlere. Terletmeyin beni [b]alla alla [/b]

Çok güzel Muha1 kardeşim. Allah razı olsun.
Bir de kelimeleri eksik bırakmasak nasıl olur sizce. Ve büyük yazılması gereken Rabbimiz'in ismini büyük yazsak! "Allah Allah!" gibi yani!

Maksadım "Allah Allah" demek olsaydı dediğin doğru abim benim Ama ben o manada demediğim için öyle de yazmadım :wink:

Alıntı sahibi ""Abdulbaki""

Öyleyse, hane-i cismimde senin arkadaşların olan kalbimin gıdası, ruhumun âb-ı hayatı ve lâtife-i Rabbâniyemin havâ-yı nesîmini cezb ve celb eden namaz dahi seni usandırmamak gerektir.

(Yirmi Birinci Söz)

FesübhanAllah..Risale-i Nur'un hocası gene Risale-i Nur'dur..

Bu kısım ne güzelmiş meger..

Olmazsa olmaz ihtiyaçlarla misâllendirmiş hem de Üstâdımız r.a.

Alıntı sahibi ""Muha1""

Maksadım "Allah Allah" demek olsaydı dediğin doğru abim benim Ama ben o manada demediğim için öyle de yazmadım :wink:

Keçeli..Abimiz tashihe dikkat eder..Olması gerektiği gibi..hem..Alışırsın..=)

Zübeyir Abimiz de r.h. olsa, aynı der idi..