Muhabbet Fedâileri

Zaman zaman karşılaşıyoruz ve duyuyoruz.Risale-i Nur dairesi içine girildiği halde mürşid aranmalı ve mürşide ihtiyaç vardır söylemlerine. Halbuki en büyük mürşid Kur'andır.Risale-i Nurlarda Kur'anın menevi bir tesfsiri ve dersi olması vesilesiyle o mürşid-i azamın veresesi nevinden mürşidlik vazifesini yapmaktadır.Risale-i Nurlara müntesip olan zatlar daire içinde mürşid bulmalıdır.Bu mürşid ise ancak ve ancak Risale-i Nurlar ve Risale-i Nurların şahs-ımanevisi olmalıdır.Bu manada sözü Risale-i Nurlara bırakalım ve oradan devam edelim inşallah.

Hem Üstadımız Risale-i Nurlarda şu ifadelere yer veriyor.

Bu zaman cemaat zamanıdır. Ehemmiyet ve kıymet, şahs-ı manevîye göre olur. Maddî ve ferdî ve fâni şahsın mahiyeti nazara alınmamalı.
Lillâhilhamd, Risaletü'n-Nur, bu asrı, belki gelen istikbali tenvir edebilir bir mucize-i Kur'âniye olduğunu çok tecrübeler ve vâkıalarla körlere de göstermiş. Ona ait medh ü senânız tam yerindedir.(Kastamonıu Lâhikası - Mektup No: 2)

Evet, "Ümmetimin âlimleri ısrâiloğullarının peygamberleri gibidir."(el-Aclûnî, Keşfü'l-Hafâ: 2:64)fermân etmiş. Gavs-ı Âzam şâh-ı Geylânî, ımam-ı Gazâlî, ımam-ı Rabânî gibi hem şahsen, hem vazifeten büyük ve harika zatlar, bu hadisi, kıymettar irşâdatlarıyla ve eserleriyle fiilen tasdik etmişler. O zamanlar bir cihette ferdiyet zamanı olduğundan, hikmet-i Rabbaniye onlar gibi feridleri ve kudsî dâhileri ümmetin imdadına göndermiş.

şimdi ise, aynı vazifeye, fakat müşkilâtlı ve dehşetli şerait içinde, bir şahs-ı mânevî hükmünde bulunan Risaletü'n-Nur'u ve sırr-ı tesanüdle bir ferd-i ferid mânâsında olan şakirtlerini bu cemaat zamanında o mühim vazifeye koşturmuş. Bu sırra binaen, benim gibi bir neferin ağırlaşmış müşiriyet makamında ancak bir dümdarlık vazifesi var.(Kastamonıu Lâhikası - Mektup No: 2)

Evet, bu asrın ehemmiyetli ve mânevî ve ilmî bir mürşidi olan Risaletü'n-Nur'un heyet-i mecmuası, sair şahsî büyük mürşidler gibi kendine muvafık ve hakikat-i ilmiyeye münasip olarak, birkaç nevide ve bilhassa hakaik-i imaniyenin izharında, intişarında azîm kerametleri olduğu gibi, üç keramet-i zâhiresi bulunan Mucizât-ı Ahmediye, Onuncu Söz ve Yirmi Dokuzuncu Söz ve Âyetü'l-Kübrâ gibi çok risaleleri dahi herbiri kendine mahsus kerametleri bulunduğunu çok emâreler ve vâkıalar bana kat'î bir kanaat vermiş. Hattâ sekeratta bulunan talebelerine imanını kurtarmak için bir mürşid gibi yetiştiğine, müteaddit vâkıalar şüphe bırakmıyor. "Bir saat tefekkür, bir sene ibadet-i nâfile hükmünde..." Bir misali, Nurun Hizb-i Ekberidir diye müşahede ettim ve kanaat getirdim.HAşıYE 2.(Kastamonıu Lâhikası - Mektup No: 4)

HAşıYE 2 Âyetü'l-Kübrâ'nın üçüncü menzilinin başında, Ahmed-i Fârûkî Risale-i Nur hakkında demiş ki: "Mütekellimînden biri gelecek, bütün hakaik-i imaniyeyi kemâl-i vuzuh ile beyan ve ispat edecek." Zaman ispat etti ki, o adam, adam değil, belki Risale-i Nur'dur. Ehl-i keşif, Risale-i Nur'u ehemmiyetsiz olan tercümanı suretinde keşiflerinde müşahede etmişler, "bir adam" demişler..(Kastamonıu Lâhikası - Mektup No: 4)

Aşağıya aldığım Risale-i Nurlardan parçalarda da çok mühim ve dikkate değer izahlar ve açıklamaar var.Üstadımız gayet net ve açık olarak meseleyi vuzuha kavuşturmuştur.ışte o parçalar.

Mânevî bir elektrik olan Resâili'n-Nur dahi gayet yüksek ve derin bir ilim olduğu halde, külfet-i tahsile ve derse çalışmaya ve başka üstadlardan taallüm edilmeye ve müderrisînin ağzından iktibas olmaya muhtaç olmadan,herkes derecesine göre o ulûm-u âliyeyi, meşakkat ateşine lüzum kalmadan anlayabilir, kendi kendine istifade eder, muhakkik bir âlim olabilir.

Hem işaret eder ki, Resâili'n-Nur Müellifi dahi ateşsiz yanar, tahsil için külfet ve ders meşakkatine muhtaç olmadan kendi kendine nurlanır, âlim olur.(Birinci şua)

Risale-i Nur da ekseriyet itibarıyla kendi kendine ders verip muallimlere ihtiyaç bırakmadığından, bu tedris vazifemde bana istirahat ve tebrik nev'inde bir ihsan-ı ılâhî olarak bu acip hastalık benim istirahatime medar oldu.

Hem benim ruhuma geldi ki: Senin binler, belki yüz binler Saidcikler, senin bedeline ders verecek ve konuşacaklar var. ıhsan-ı ılâhî ile Risale-i Nur, başka ilimler gibi meşakkatli derslere muhtaç değil. (Emirdağ Lâhikası (2) - Mektup No: 140)

Evet, eğer mesleğimiz şeyhlik olsaydı, makam bir olurdu veyahut mahdut makamlar bulunurdu. O makama müteaddit istidatlar namzet olurdu. Gıptakârâne bir hodgâmlık olabilirdi. Fakat mesleğimiz uhuvvettir. Kardeş kardeşe peder olamaz, mürşid vaziyetini takınamaz. Uhuvvetteki makam geniştir; gıptakârâne müzâhameye medar olamaz. Olsa olsa, kardeş kardeşe muavin ve zahîr olur, hizmetini tekmil eder.Pederâne, mürşidâne mesleklerdeki gıptakârâne hırs-ı sevap ve ulüvv-ü himmet cihetiyle çok zararlı ve hatarlı neticeler vücuda geldiğine delil, ehl-i tarikatin o kadar mühim ve azîm kemâlâtları ve menfaatleri içindeki ihtilâfâtın ve rekabetin verdiği vahîm neticelerdir ki, onların o azîm, kudsî kuvvetleri bid'a rüzgârlarına karşı dayanamıyor.( Yirmi Birinci Lem'a)

"Risâle-i Nur, imânî meseleleri lüzûmu derecesinde izah etmiş. Risâle-i Nur'un hocası Risâle-i Nur'dur.

Risâle-i Nur, başkalarından ders almaya ihtiyaç bırakmıyor. Herkes istidâdı nisbetinde kendi kendine istifâde eder. Aklınız herbir meseleyi tam anlamasa da, ruh, kalb ve vicdânınız hissesini alır. Ne kadar istifâde etseniz, büyük bir kazançtır." (Konferans)

Risale-i Nur eserleri geleneksel şahsa dayalı eserler misüllü hizmet tarzlarından faklı olan bir tarzı bu ahirzaman asrının insanlarına sunmuştur.şahsa ve mürşide ihtiyaç bırakmaz.Her Risale-i Nur muhatabı mutlaka okuduğu eserlerden istifade eder ve anladığı kadarı ile devam ettiği sürece imanı kuvvetlenir.

Ayrıca Risale-i Nur eserleri birbirine tercih edilmez ve her bir meselesini herkez tam anlayamaz izahlarını da müellifi yapmıştır.Çünkü iman hakikatlerinin izahı olduğunu belirtir.Onun için cemaat şeklinde okumak en çok istifadeli olan şekildir.Çünkü cemaat olunarak samimi ittihad ile Risale-i Nurların şahs-ı manevisi tahakkuk eder ve o şahs-ı manevinin bereketi ile yapılan dersler şahsi okumalardan kat kat daha istifadeli ve verimli olur.

Hem Üstad Risale-i Nur dairesinin çok geniş olduğunu beyan eder.Bu dairelerin en önemli dairesini has talabeler teşkil eder.Bu hizmette en makbul daire talebelik dairesidir ve Risale-i Nurlara talebe olmak büyük bir müşerrefiyettir.

Risale-i Nurlara muhatap olanlar allameler de olsalar vazifeleri Üstadımız tarafından izah edilmiş ve onların vazifeelri "şerh,izah ve tanzimlerdir".Bunların dışında bir şey yapmaya kalkanları ise Üstad "Soğuk bir muazara ve nakıs bir taklitçilik" olarak tarif etmiştir.

Öyleyse bütün kuvvetimizle Risale-i Nurlara ihlas,sadakat ve tesanüt sıfatları ile çalışmalıyız.Bu hizmet-i Kur'aniyeye uygun olmayan davranışlardan uzak durmalıyız.Üstadımızın mesleği olan cadde-i kübra-i Kur'aniyeye uygun hareket etmeliyiz.

Risale-i Nurlar hakikaten harika eserler.Her defa okuyuşumuzda farklı hakikatler açılıyor.Tam bir gül goncası gibi.

Risale-i Nurlar nazdar çiçekler gibi kendisine muhabbet duyanlara ve ihtiyacını tam hissedenlere tebessüm ederek açılıyor.Bazende o yüksek dallarındaki olgunlaşmış meyvelerini bizim gibi acizlerin istifadesi için zaman zaman aşağıya eğiyor ve tatmamızı ve gıdalanmamazı sağlıyor.Ancak tam ihtiyacını hissedenlere diye inanıyorum.

Bazen bir köylü veya çoban veya zahiren sıradan kabul ettiğimiz insanlar Risale-i Nurlardan ulamalardan daha fazla feyiz alıyor ve nasipleniyor.Çünkü onlar Risalelere safi bir niyet ve kalble muhatap oluyorlar.

Bazen de o ağabeylerimiz şahs-ı maneviyenin oluşması ve himmeti ile bizlere de iksir-i nurani olan feyizleri iletiyorlar.Bu sır tamamen tesanüt sıfatı ile meydana gelen şahs-ı manevinin tezahürü ile gerçekleşiyor.Allah onlardan ebeden razı olsun.

ışte bundan sonra hepimiz o şahs-ı maneviyeden kuvvet alıyoruz.Bu kevvetle feyizleniyoruz ve nurlanıyoruz.