Aziz kardeşlerim,
Size iki pusulayı Leyle-i Regaib’den altı saat evvel yazdım. “Hizbü’n-Nuriye” kağıt ile teslimden sonra, kat’iyen benim kanaatimde bir nevî Mucize-i Ahmediye olarak, iki aydan beri mütemadiyen kuraklık ve yağmursuzluk, her tarafta daima namazlardan sonra pek çok duâların akim kaldığı ve herkes meyusiyetten derd-i maişet endişesiyle kalben ağlarken, birden Leyle-i Regaib—bütün ömrümde hiç mislini işitmediğim ve başkalar da işitmediği—üç saatte yüz defa, belki fazla tekrarla melek-i ra’dın yüksek ve şiddetli tesbihatıyla öyle bir rahmet yağdı ki, en muannide dahi Leyle-i Regaib’in kudsiyetini ve Hazret-i Risâletin bir derece, bir cihette âlem-i şehadete teşrifinin umum kâinatça ve bütün asırlarda nazar-ı ehemmiyette ve Rahmeten li’l-Âlemin olduğunu ispat etti ve kâinat o geceyi alkışlıyor diye gösterdi.
Acaba, duâlarımızda Isparta bu memleketle beraberdi, bu yağmurda hissesi var mı, merak ediyorum. şimdiye kadar çok emarelerle Risâle-i Nur bir vesile-i rahmet olmasından, bu rahmet îmâ eder ki, herhalde ehemmiyetli bir fütuhatı perde altında vardır ve belki serbestiyetine bir işarettir.Haşiye Hem burada Lem’alar’ın verdiği iştiyak cihetiyle yazıcıların çoğalması, inşaallah bir nevi makbul duâ hükmüne geçti.
Haşiye: Sonra tahakkuk etti ki; aynı zamanda hem fütühâtı, hem serbestiyeti perde altında tahakkuk etmiş.
***
Nasıl evvelce yazdığımız gibi iki ay kuraklık içinde burada hiç yağmur gelmediği, güya leyle-i Regaib’i bekliyor gibi o mübarek gecenin gelmesiyle emsâlsiz bir gürültü ile kudsiyetini burada gösterdiği gibi, aynen öyle de, o geceden beri buraya bir katre yağmur düşmediği halde, yirmi günden sonra aynen Mi’rac gecesi birden bire öyle bir rahmet yağdı ki, dinsizlerde şüphe bırakmadı ki, Sahibü’l-Mi’rac, Rahmeten li’l-Âlemîn olduğu gibi, onun Mi’rac gecesi de bir vesile-i rahmettir. Hem ehl-i imanın imanlarını kuvvetlendirdiği gibi, meyusiyetlerini de bir derece izale etti.
Hal-i âlemi bilmiyorum, fakat hissediyorum ki: Ehl-i imân her harici birkaç tarafta tazyikat, hem dahilî endişeler ve kuraklıktan gelen derd-i maişet ve nokta-i istinadı dünyaca bulamamaktan, ehemmiyetli bir meyusiyetin tesiriyle, hattâ ibadete karşı bir fütur gelmişti. Birden Mi’rac gecesi, burada kerâmetiyle leyle-i Regaibin kerâmetini takviye ederek ehl-i imana bildirdi ki: “Siz sahipsiz değilsiniz. Kâinat kabzasında bulunan bir zatın, âleme rahmet gönderdiği bir istinadgâhınız vardır” diye meyusiyet ve endişelerini kısmen izale eyledi.
Hem Risâle-i Nur’un bir silsile-i kerâmetini teşkil eden tevafuk, bu hadisede hiç tesadüfe havale edilmez bir tarzda üç-dört tevafukla, leyle-i Mi’rac ve leyle-i Regaib hürmetlerinde Risâle-i Nur’un da bir hissesi var olduğunu gördük.
Birinci tevafuk: ıptida ve intihâ-i terakkiyât-ı hayat-ı Ahmediyenin ünvanları olan leyle-i Regaib ve leyle-i Mi’râc bu kuraklık zamanında kesretli rahmette tevafuklarıdır.
Sikke-i Tasdik-i Gaybî, s. 180-82
Leyle-i Regaib: Regaib gecesi.
Hizbü’n-Nuriye: Bediüzzaman’ın “Risâle-i Nur’un ve Âyetü’l Kübrâ’nın bir hülasasıdır” (E.L., s. 133) diye tarif ettiği Nur’a ait bir hizb.
Mucize-i Ahmediye: Peygamberimizin (asm) mu’cizesi.
mütemadiyen: Devamlı.
meyusiyet: Ümitsizlik, hüzün.
melek-i ra’d: Gökgürültüsü meleği.
muannid: ınatçı.
Hazret-i Risâlet: Peygamberimiz Hz. Muhammed.
âlem-i şehadet: Görünen âlem
Rahmeten li’l-Âlemin: Âlemlere için rahmet.
fütuhat: Zaferler, fetihler, galibiyetler.
Leyle-i Mi’rac: Mi’rac gecesi.
Sahibü’l-Mi’rac: Mi’rac mu’cizesinin sahibi.
nokta-i istinad: Dayanak noktası.
fütur: Usanç, gevşeklik.
istinadgâh: Dayanılacak yer.
iptida ve intihâ-i terakkiyât-ı hayat-ı Ahmediye: Hz. Peygamberin terakkiyâtının son ve başlangıç noktaları.
"İnsan vardır fark edilmez süsünden.
Kimi farksızdırkoyun sürüsünden.
Her gördüğün şekle kapılma,
insan anlaşılmaz görüntüsünden...(!)"
