Muhabbet Fedâileri

Alıntı sahibi ""Webmaster""

Önemli bir ricamız daha olacak. Lütfen bu bölüme (Online Risale-i Nur bölümü) sadece alıntı mesajlar eklemeyelim. Bu bölüm Risale-i Nur´larda anlamadığınız yerlerin mütalaa edilmesi için açılmıştır. Alıntılar için Nurculuk ve Risale-i Nur ile Dini içerikli yazılar bölümünü kullanabilirsiniz.

Mesajınız sadece alıntı içerdiği için taşıyoruz...

enen insanın elindedir ve nefsine takılmıstır. 31,söz. allah razı olsun. eneyi okurken denk gelmesi hoş bir tevafuk

Alıntı sahibi ""Nural""

Ey ahmak nokta-i sevda! Hâlıkın ef’âli sana nâzır değildir. Ancak Ona bakar. Kâinatı senin hendesen üzerine yapmış değildir. Ve seni hilkat-i âlemde şahit tutmamıştır. ımam-ı Rabbânî’nin (r.a.) dediği gibi: "Melikin atiyelerini, ancak matiyyeleri taşıyabilir."

Allah razı olsun...

Alıntı sahibi ""Nural""

Remiz

Arkadaş! ıslâmiyet, bütün insanlara bir nur, bir rahmettir. Kâfirler bile onun rahmetinden istifade etmişlerdir. Çünkü, ıslâmiyetin telkinatiyle küfr-i mutlak, inkâr-ı mutlak, şek ve tereddüde inkılâp etmiştir. O telkinatın kâfirlerde de yaptığı in'ikâs ve tesirat sayesinde, kâfirlerin, hayat-ı ebediye hakkında ümitleri vardır. Bu sayede, dünya lezzetleri ve saadeti onlarca tamamıyla zehirlenmez. Bütün bütün o lezzetler elemlere inkılâp etmez. Yalnız tereddütleri vardır. Tereddüt ise, her iki tarafa baktırır. Devekuşu gibi, tam mânâsıyla ne kuş olur ve ne de deve olur. Ortada kalarak her iki tarafın zahmetinden kurtulur.

Nural kardeşim bu alıntıyı biraz açarmısınız?ne anlatılıyor..selam

Ahiret gününe inanmayan insanlardan bahsediliyor. Nasılsa hesap yok, başıboş bırakıldık, biz özgürüz diyerek haram helal ayırt etmeksizin menfaatleri doğrultusunda yaşarlar. Sorsanız ahiret gününe inanmazlar. ışte bu kafirler cidden yok olacaklarını düşündüklerinde lezzetleri acılaşır. Sersem veya sarhoş olurlar. Üstad bir zaman kendi kendine sormuş; "sıkıntılı ama sonsuz bir hayat mı, yoksa çok rahat ve bolluk içinde 1000 yıllık bir hayat mı istersin?" diye. Bakmış ruhu " Cehennem de olsa sonsuzluk isterim" demiş.

Aynen bunun gibi, insan yaratılış itibariyle sonu olan şeyleri sevmez. Sorumluluk ve hesaptan kaçmak için ahireti inkar edenler, yok olacaklarını düşündüklerinde ıslam'daki ahiret inancını görüp içten içe rahatlarlar. En azından sonsuza dek yaşayacağız derler. Ama gururlarından dolayı bunu itiraf edemezler. Aslında ahireti ne inkar ederler, ne de ahiretin sorumluluğunu üstlenirler. Deve kuşu gibi, ahiret varsa ibadet et dersin sana ahiret yok der. Yok olacaksın o zaman dersin, senin inancına göre nasılsa ahiret var derler. Nasıl işlerine gelirse yani....

Devekuşu gibi, tam mânâsıyla ne kuş olur ve ne de deve olur. Ortada kalarak her iki tarafın zahmetinden kurtulur.

burda ne anlatmak istiyor talha kardeşim..bunu anlamam lazımdır.

Devekuşuna sorarlar "deve misin, kuş musun?" diye. Der ki; "Deveyim"
"O zaman taşı yükümüzü" derler. Bu sefer de "Kuşum" der, devekuşu. "Uçta görelim" derler.O da bu sefer yine "Deveyim" der.

ışte bunun gibi ahirete inanmayanlar da, aslında ahirete inanırlar ve isterler. Ancak sorumluluktan kaçmak için inkar ederler. Sonsuz bir hayatı onlar da isterler ama rahatlarını bozmak istemezler.

Muhabbetle...

Allah cümlemizden razı olsun.Açıklamalar çok güzel..

selametle kalınız..

Bismillahirrahmanirrahim

Nübüvvetin vechi olan birinci vecih:
Ubûdiyyet-i mahzanın menşe'idir.
Yâni ene, kendini abd bilir.
Başkasına hizmet eder, anlar.
Mahiyyeti harfiyyedir.
Yâni; başkasının mânasını taşıyor, fehmeder.
Vücudu, tebeîdir.
Yâni; başka birisinin vücudu ile kaim ve îcadıyla sabittir, îtikad eder. Mâlikiyyeti, vehmiyyedir.
Yâni kendi mâlikinin izni ile;
sûrî, muvakkat bir mâlikiyyeti vardır, bilir.
Hakikatı, zılliyedir.
Yâni, hak ve vâcib bir hakikatın cilvesini taşıyan mümkin ve miskin bir zılldir.
Vazifesi ise,
kendi Hâlıkının sıfât ve şuûnâtına mikyas ve mîzan olarak,
şuurkârane bir hizmettir.
ışte enbiya ve enbiya silsilesindeki asfiya ve evliya
ene'ye şu vecihle bakmışlar, böyle görmüşler, hakikatı anlamışlar.
Bütün mülkü Mâlik-ül Mülk'e teslim etmişler ve hükmetmişler ki:
O Mâlik-i Zülcelâl'in ne mülkünde,
ne Rubûbiyyetinde,
ne Ulûhiyyetinde
şerik ve nazîri yoktur;
mûin ve vezire muhtaç değil;
herşeyin anahtarı Onun elindedir;
herşeye Kadir-i Mutlaktır.
Esbab, bir perde-i zâhiriyedir;
tabiat, bir şeriat-ı fıtriyyesidir ve
kanunlarının bir mecmuasıdır ve
kudretinin bir mistarıdır.
ışte şu parlak nuranî güzel yüz,
hayatdar ve mânidar bir çekirdek hükmüne geçmiş ki;
Hâlık-ı Zülcelâl
bir şecere-i tûba-i ubûdiyyeti ondan halketmiştir ki,
onun mübârek dalları,
âlem-i beşeriyyetin her tarafını nuranî meyvelerle tezyin etmiştir.
Bütün zaman-ı mâzideki zulümatı dağıtıp,
o uzun zaman-ı mâzi;
felsefenin gördüğü gibi bir mezar-ı ekber, bir ademistan olmadığını..
belki istikbale ve Saadet-i Ebediyyeye atlamak için,
ervâh-ı âfilîne bir medâr-ı envar ve muhtelif basamaklı bir mi'rac-ı münevver ve
ağır yüklerini bırakan ve serbest kalan ve
dünyadan göçüp giden ruhların nuranî bir nuristanı ve bir bostanı olduğunu gösterir.
Nübüvvet ise:
Gaye-i insâniyyet ve vazife-i beşeriyyet,
ahlâk-ı ılâhiyye ile
ve secaya-yı hasene ile
tahallûk etmekle beraber,
aczini bilip kudret-i ılâhiyyeye iltica,
za'fını görüp kuvvet-i ılâhiyyeye istinad,
fakrını görüp Rahmet-i ılâhiyyeye îtimad,
ihtiyacını görüp gınâ-yı ılâhiyyeden istimdad,
kusurunu görüp afv-ı ılâhîye istiğfar,
naksını görüp kemâl-i ılâhîye tesbihhan olmaktır diye,
ubûdiyyetkârane hükmetmişler.
(30. söz ene risalesinden)

Alıntı sahibi ""Nural""

ı’lem eyyühe’l-aziz! Cenab-ı Hak, insanı pek acip bir terkipte halk etmiştir. Kesret içinde vahdeti, terkip içinde besâteti, cemaat içinde ferdiyeti vardır. ıhtiva ettiği âzâ, havâs ve letâifin herbirisi için müstakil lezzetler, elemler olduğu gibi; aralarında görülen sür’at, teâvün ve imdattan anlaşıldığı üzere, herbirisi arkadaşlarının lezzet, elem ve teessüratından da hisse alıyorlar. Bu hilkat sayesinde, insan eğer ubudiyet yoluna giderse, bütün lezzet, nimet, kemâlât nevilerine, kısımlarına mazhar olmaya şâyandır. Ve keza, eğer enaniyet yolunu takip ederse, çeşit çeşit elem ve azaplara da mahal olmaya müstehaktır.

Ey büyüklüğü kulluğundan olan yani izzet sahibi olan aziz kardeşim bil ki;

Cenab-ı Hak insanı çok acayip ve hayret verici bir şekilde birleştirip, farklı maddelerden bir araya getirip yaratmıştır. Milyarca insanın hiç birinin parmak izinin birbirine benzememesi, yüzlerinin tıpa tıp aynısı olmaması gibi çokluklar içinde, el yüz ve ayaklarının görünür organlarının aynı şekilde olması ile iç organlarıyla vücudundaki sistemlerinin aynı şekilde çalışması gibi birlik vardır. Allah; çok çeşitli maddelerin birleşimi olan insanı, sadece et ve kemikten oluşmuş gibi basit bir görünümle yaratmıştır.

ınsan; yaratılış olarak diğer insanlara yani bir cemaate, aşirete, millete muhtaç olduğu gibi kişiliğini korumak ve kendini ön plana çıkarmak ister.

Bünyesinde bulundurduğu organların, hislerin ve manevi duyguların her birisi için onlara özel lezzet ve acılar olduğu gibi; tüm o duyguların ve organların aralarındaki hızlı yardımlaşma, dayanışma ve birbirlerinden etkilenmelerinden anlaşılıyor ki her bir insan, arkadaşlarının ve sevdiklerinin lezzetlerinden, mutluluklarından, acılarından, hüzünlerinden, elemlerinden, sıkıntılarından da etkilenerek hisselerini alıyorlar.

Bu yaratılış sayesinde insan; eğer kulluğunu gerektiği gibi yapmayı tercih ederse, bütün lezzetlere, mutluluklara, nimetlere, mükemmelliklerin çeşitlerine ve kısımlarına layıktır ve kendisine verilecektir. Aynen bunun gibi kendini beğenme yolunu tercih eder, kibirlenip kulluğunun gereğini yapmaz, yalnızca nefsinin rahatını düşünür ve Hakiki Sahibi'ni tanımaz ve O'na itaat etmezse; çeşit çeşit azapların, acıların, elemlerin ve sıkıntıların yeri olmayı hak eder.

-------
NOT: Bu yazdıklarım benim yorumumdur. Soru üzerine anladıklarımı yazdım sadece. Risale-i Nur'u aslından okumanızı ve eksiklerimle yanlışlarımı bana bildirmenizi Allah rızası için sizden rica ediyorum...