Muhabbet Fedâileri

Lügat anlamına bakarsak, Yaratıcıdan, yaratılmışa gelen her türlü bilgi, emir, tebliğ vahiy oluyor. Ama sen gidip, Hz.Meryem'e a.s. vahiy gelmiş dersen, bir Arap dönüp ilgilenmeyebilir bile, ama bir Türk, Hz.Meryem peygamber mi diye sorar. Bilgi vermek ayrıdır, kitap verip, tebliğe memur etmek (Peygamberlik) ayrıdır. Bizim toplumda vahiy dersen peygamberlik anlaşılır, ilham dersen Allah tarafından gelen ilim anlaşılır. Ama lügat anlamına bakınca görüyorsun ki, ilham kelimesi, vahiy kelimesinin anlattığı anlam gruplarından bir tanesi.

şimdi düşün, bir X kümesi var, elemanlar A,B,C,D
X = vahiy
A,B,C,D=rüya, ilham, kitab, irsal-i melek
yani X={A,B,C,D}

Ama bizim toplumda anlaşılan genel şekli,
X=C+D , tebliğ görevi, muhkemat ve din yollanması
A ve B ise, kendi başına düşünülüyor.

Sen de bana X ile B yi kıyasla diyorsun.

Alıntı sahibi ""Alikemal61""

ıman konusunda şüphelerden kurtarmaya uğraşıyorsunuz,Beni.

birader, şüpheli bir vaka mı acaba diye bakarsan meselelere, şeytan senin için vehim kaynakları bulur, merak etme, o seni, senin görmediğin yerlerden görür. insî ve cinnî şeytanlar ne vehimler ortaya atar ki, sonradan araştırınca görürsün, hepsi aslında fosmuş, ama ilk göründüklerinde şeytan onu bürhan gibi göstermeye çalışır.

şu başlığa bir bak
http://www.muhabbetfedaileri.com/viewtopic.php?t=3333

Sen kafanı Abdulaziz Bayındır'a yorma.

O zaman, sana gelen ilham seni bağlar, bizim amelimiz, uyduğumuz muhkemat bellidir, hüküm onlara göredir dersin, olur biter.

vahyin hakikatını okuyalım alikemal;buyrun ayetül kübrada;

Evet, yüz bin peygamberlerin (aleyhimüsselâm) tevatürleriyle ve ihbaratlarının vahy-i ılâhîye mazhariyet noktasında ittifaklarıyla ve nev-i beşerden ekseriyet-i mutlakanın tasdik-gerdesi ve rehberi ve muktedası ve vahyin semereleri ve vahy-i meşhud olan kütüb-ü mukaddese ve suhuf-u semâviyenin delâil ve mu'cizâtlarıyla, hakikat-i vahyin tahakkuku ve sübutu bedahet derecesine geldiğini bildi ve vahyin hakikatı beş hakikat-ı kudsiyeyi ifade ve ifaza ediyor diye anladı:
Birincisi:





denilen, beşerin akıllarına ve fehimlerine göre konuşmak, bir tenezzül-ü ılâhîdir. Evet, bütün zîruh mahlûkatını konuşturan ve konuşmalarını bilen, elbette kendisi dahi o konuşmalara konuşmasıyla müdahale etmesi, rububiyetin muktezasıdır.



ıkincisi: Kendini tanıttırmak için, kâinatı bu kadar hadsiz masraflarla, baştan başa harikalar içinde yaratan ve binler dillerle kemâlâtını söylettiren, elbette kendi sözleriyle dahi kendini tanıttıracak.

Üçüncüsü: Mevcudatın en müntehabı ve en muhtacı ve en nâzenini ve en müştakı olan hakikî insanların münacatlarına ve şükürlerine fiilen mukabele ettiği gibi, kelâmıyla da mukabele etmek, hâlıkıyetin şe'nidir.

Dördüncüsü: ılim ile hayatın zarurî bir lâzımı ve ışıklı bir tezahürü olan mükâleme sıfatı, elbette ihatalı bir ilmi ve sermedî bir hayatı taşıyan Zâtta, ihatalı ve sermedî bir surette bulunur.

Beşincisi: En sevimli ve muhabbetli ve endişeli ve nokta-i istinada en muhtaç ve sahibini ve malikini bulmaya en müştak, hem fakir ve âciz bulunan mahlûkatlarına, acz ve iştiyakı, fakr ve ihtiyacı ve endişe-i istikbali ve muhabbeti ve perestişi veren bir Zât, elbette kendi vücudunu onlara tekellümüyle iş'ar etmek, ulûhiyetin muktezasıdır.

ışte, tenezzül-ü ılâhî ve taarrüf-ü Rabbânî ve mukabele-i Rahmânî ve mükâleme-i Sübhânî ve iş'âr-ı Samedânî hakikatlerini tazammun eden umumî, semavî vahiylerin, icmâ ile Vâcibü'l-Vücudun vücûduna ve vahdetine delâletleri öyle bir hüccettir ki, gündüzdeki güneşin şuââtının güneşe şehadetinden daha kuvvetlidir diye anladı
http://www.risaleara.com/oku.asp?id=1753

ilham ile vahyin arasındaki farka bakarmısın alikemal kardeşim;

Sonra ilhamlar cihetine baktı, gördü ki:

Sâdık ilhamlar, gerçi bir cihette vahye benzerler ve bir nevi mükâleme-i Rabbâniyedir; fakat iki fark vardır.

Birincisi: ılhamdan çok yüksek olan vahyin ekseri melâike vasıtasıyla; ve ilhamın ekseri vasıtasız olmasıdır. Mesela, nasıl ki, bir padişahın iki suretle konuşması ve emirleri var.

Birisi: Haşmet-i saltanat ve hakimiyet-i umumiye haysiyetiyle bir yaverini, bir valiye gönderir. O hakimiyetin ihtişamını ve emrin ehemmiyetini göstermek için, bazan, vasıta ile beraber bir içtima yapar, sonra ferman tebliğ edilir.

ıkincisi: Sultanlık ünvanıyla ve padişahlık umumî ismiyle değil, belki kendi şahsıyla hususî bir münasebeti ve cüz'î bir muamelesi bulunan has bir hizmetçisiyle veya bir âmi raiyetiyle ve hususî telefonuyla hususî konuşmasıdır.

Öyle de, Padişah-ı Ezelînin, umum âlemlerin Rabbi ismiyle ve kâinat Hâlıkı ünvanıyla, vahiyle ve vahyin hizmetini gören şümullü ilhamlarıyla mükâlemesi olduğu gibi; herbir ferdin, herbir zîhayatın Rabbi ve Hâlıkı olmak haysiyetiyle, hususi bir surette, fakat perdeler arkasında onların kabiliyetine göre bir tarz-ı mükâlemesi var.

ıkinci fark: Vahiy gölgesizdir, sâfidir, havassa hastır. ılham ise gölgelidir, renkler karışır, umumîdir. Melâike ilhamları ve insan ilhamları ve hayvanat ilhamları gibi, çeşit çeşit, hem pek çok envâlarıyla, denizlerin katreleri kadar kelimat-ı Rabbâniyenin teksirine medar bir zemin teşkil ediyor.



--De ki: Rabbimin sözlerini yazmak için bütün denizler mürekkep olsa, Rabbimin sözleri tükenmeden o denizler tükenirdi." (Kehf Sûresi: 18:109.)


âyetinin bir vechini tefsir ediyor anladı.

http://www.risaleara.com/oku.asp?id=1754

şimdide ilhamın mahiyetine bakarmısın alikemal kardeşim;

Sonra, ilhamın mahiyetine ve hikmetine ve şehadetine baktı, gördü ki: Mahiyeti ile hikmeti ve neticesi dört nurdan terekküp ediyor.

Birincisi: Teveddüd-ü ılâhî denilen kendini mahlûkatına fiilen sevdirdiği gibi, kavlen ve huzuren ve sohbeten dahi sevdirmek, vedûdiyetin ve rahmâniyetin muktezasıdır.

ıkincisi: ıbâdının dualarına fiilen cevap verdiği gibi, kavlen dahi perdeler arkasında icabet etmesi, rahîmiyetin şe'nidir.

Üçüncüsü: Ağır beliyelere ve şiddetli hallere düşen mahlûkatlarının istimdatlarına ve feryatlarına ve tazarruatlarına fiilen imdat ettiği gibi, bir nevi konuşması hükmünde olan ilhâmî kavillerle de imdada yetişmesi, rububiyetin lâzımıdır.

Dördüncüsü: Çok âciz ve çok zayıf ve çok fakir ve çok ihtiyaçlı ve kendi malikini ve hâmisini ve müdebbirini ve hâfızını bulmaya pek çok muhtaç ve müştak olan zîşuur masnularına, vücudunu ve huzurunu ve himayetini fiilen ihsas ettiği gibi, bir nevi mükâleme-i Rabbâniye hükmünde sayılan bir kısım sadık ilhamlar perdesinde ve mahsus ve bir mahlûka bakan has ve bir vecihte, onun kabiliyetine göre, onun kalb telefonuyla, kavlen dahi kendi huzurunu ve vücudunu ihsas etmesi, şefkat-i ulûhiyetin ve rahmet-i rubûbiyetin zarurî ve vâcip bir muktezasıdır diye anladı.

Sonra ilhamın şehadetine baktı, gördü: Nasıl ki, güneşin faraza şuuru ve hayatı olsaydı ve o halde, ziyasındaki yedi rengi, yedi sıfatı olsaydı, o cihette, ışığında bulunan şuâları ve cilveleri ile bir tarz konuşması bulunacaktı. Ve bu vaziyette, misalinin ve aksinin şeffaf şeylerde bulunması; ve her ayna ve her parlak şeyler ve cam parçaları ve kabarcıklar ve katreler, hattâ şeffaf zerrelerle herbirinin kabiliyetine göre konuşması; ve onların hâcâtına cevap vermesi; ve bütün onlar güneşin vücuduna şehadet etmesi; ve hiçbir iş, bir işe mâni olmaması; ve bir konuşması, diğer konuşmaya müzahemet etmemesi bilmüşahede görüleceği gibi, aynen öyle de: ezel ve ebedin Zülcelâl Sultanı ve bütün mevcudatın Zülcemâl Hâlık-ı Zîşanı olan şems-i Sermedînin mükâlemesi dahi onun ilmi ve kudreti gibi, küllî ve muhit olarak herşeyin kabiliyetine göre tecellî etmesi; hiçbir suâl bir suâle, bir iş bir işe, bir hitap bir hitaba mâni olmaması ve karıştırmaması bildebahe anlaşılıyor. Ve bütün o cilveler, o konuşmalar, o ilhamlar birer birer ve beraber bil'ittifak o şems-i Ezelînin huzuruna ve vücub-u vücuduna ve vahdetine ve ehadiyetine delâlet ve şehadet ettiklerini aynelyakîne yakın bir ilmelyakînle bildi.

http://www.risaleara.com/oku.asp?id=1755

Hz. Meryem gibilerin Peygamber olmadığının bir delili şudur:
Cumhur-u ulema bahsi geçen ayetlerde ki Zatların -mesela Hz. Meryem'in- Peygamber olmadığında ittifak etmesidir. Bu dahi kafidir.

Hakikati şöyle olsa gerek: ılham; Allah ile Kulun arasında ki hususi telefondur ki; nasıl bir padişah size özel hattından arasa ahize ile konuşursunuz, burda aracı olan ahize Padişahın kelamı ile beraber gelmiyor, ancak o ahize o tür konuşma için gereklidir. Ancak, Padişah ile hususi görüşme yaptığınız vakit Padişah'ın yanında -adetinden- nasıl hizmetkarları ve -veya katipleri bulunur. Burda ki hususi konuşma için gerekli olan katipler değildir. Katipler padişaha mukarenet etmektedir. Yani , beraberinde gelmektedir.

Elbette Padişah'ın sizi araması ile yüz yüze gelmesi veya ayağınıza gelme tenezzülü aynı değerde olamaz. Elbette yüz yüze gelmekte Padişah'ın verdiği emir diğer raiyetinide ilgilendir ve elbette hususi telefonda görüşmesi, hususidir ve raiyeti ikinci derecede ilgilendiren ve belki raiyetine uyma mecburiyeti bırakmayan bir görüşmedir. Hem belgesi yok ki raiyete ıspat etsin. Elbette Padişah'ın yüz yüze konuşması belgelenir ve katipler tarafından zapt edilir. Daha raiyeti o görüşmeden çıkan buyurukları red edemez. Sorumludur. Hem telefon görüşmesinde Padişah'ın emirleri zapt edilmediği için görüşülen kişinin insani kusurları verilen emirde tahrifata sebep olur ki, kişinin kendi yorumunu katması muhtemeldir. Oysa katibin zapt ettiği görüşmede kendisi emire yorum getiremez. Raiyetine söylendiği gibi iade eder. Katip Padişah'ın buyruğunu zapt eder, muhattaba okur ve raiyetine vermesi için O zata verir.

ışte Hz. Cebrail Hz. Meryem'e göründüğü vakit ahize görevi görmüştür. Oysa Hz. ısa'ya geldiği vakit aynı Cebrail(a.s), katiptir. Allah'ın Hz. ısa ile konuşmasına mukarenet etmiş,yani beraberinde bulunmuştur. ışte bu vahiydir ve Allah bu tür konuşmaları ancak Peygamberler ile yapar. Ancak Adetullah gereği Cebrail(a.s) mukarenet eder; beraberinde gelir.

Arasında ki fark dilim döndüğünce ve Risale-i Nur'dan okuduklarımdan anladığım kadarı ile bu olsa gerek.

Muhabbetle

Birincisi: ılhamdan çok yüksek olan vahyin ekseri melâike vasıtasıyla; ve ilhamın ekseri vasıtasız olmasıdır. Mesela, nasıl ki, bir padişahın iki suretle konuşması ve emirleri var.

Birisi: Haşmet-i saltanat ve hakimiyet-i umumiye haysiyetiyle bir yaverini, bir valiye gönderir. O hakimiyetin ihtişamını ve emrin ehemmiyetini göstermek için, bazan, vasıta ile beraber bir içtima yapar, sonra ferman tebliğ edilir.

ıkincisi: Sultanlık ünvanıyla ve padişahlık umumî ismiyle değil, belki kendi şahsıyla hususî bir münasebeti ve cüz'î bir muamelesi bulunan has bir hizmetçisiyle veya bir âmi raiyetiyle ve hususî telefonuyla hususî konuşmasıdır.

Öyle de, Padişah-ı Ezelînin, umum âlemlerin Rabbi ismiyle ve kâinat Hâlıkı ünvanıyla, vahiyle ve vahyin hizmetini gören şümullü ilhamlarıyla mükâlemesi olduğu gibi; herbir ferdin, herbir zîhayatın Rabbi ve Hâlıkı olmak haysiyetiyle, hususi bir surette, fakat perdeler arkasında onların kabiliyetine göre bir tarz-ı mükâlemesi var.

ıkinci fark: Vahiy gölgesizdir, sâfidir, havassa hastır. ılham ise gölgelidir, renkler karışır, umumîdir. Melâike ilhamları ve insan ilhamları ve hayvanat ilhamları gibi, çeşit çeşit, hem pek çok envâlarıyla, denizlerin katreleri kadar kelimat-ı Rabbâniyenin teksirine medar bir zemin teşkil ediyor.

Herbir şey, nizam-ı âlemi teşkil eden düsturlara ve muvazene-i mevcudatı idame eden kanunlara tatbik-i hareket etmekle o Alîm-i Kadîre şehadet eder. Çünkü zerre gibi bir câmid, arı gibi küçük bir hayvan, Kitab-ı Mübînin mühim ve ince meseleleri olan nizam ve mizanı bilmez. Câmid bir zerre, arı gibi küçük bir hayvan nerede? Semâvat tabakalarını bir defter sayfası gibi açıp, kapayıp toplayan Zât-ı Zülcelâlin elindeki Kitab-ı Mübînin mühim, ince meselelerini okumak nerede? Eğer sen divanelik edip zerrede o kitabın ince hurufâtını okuyacak kadar bir göz bulunduğunu tevehhüm etsen, o vakit o zerrenin şehadetini redde çalışabilirsin!

Evet, Fâtır-ı Hakîm, Kitab-ı Mübînin düsturlarını gayet güzel bir surette ve muhtasar bir tarzda ve has bir lezzette ve mahsus bir ihtiyaçla icmâl edip derc eder. Herşey öyle has bir lezzet ve mahsus bir ihtiyaçla amel etse, o Kitab-ı Mübînin düsturlarını bilmeyerek imtisal eder. Meselâ, hortumlu sivrisinek dünyaya geldiği dakikada hanesinden çıkar, durmayarak insanın yüzüne hücum eder, uzun asâsıyla vurur, âb-ı hayat fışkırtır, içer. Hücumdan kaçmakta, erkân-ı harp gibi maharet gösterir. Acaba bu küçük, tecrübesiz, yeni dünyaya gelen bu mahlûka bu san'atı ve bu fenn-i harbi ve su çıkarmak san'atını kim öğretmiş? Ve nerede öğrenmiş? Ben, yani bu biçare Said, itiraf ediyorum ki, eğer ben o hortumlu sineğin yerinde olsaydım, bu san'atı, bu kerrüfer harbini ve su çıkarmak hizmetini, çok uzun dersler ve çok müteaddit tecrübelerle ancak öğrenebilirdim.

ışte, ilhâma mazhar olan arı, örümcek ve yuvasını çorap gibi yapan bülbül gibi hayvânâtı bu sineğe kıyas et. Hattâ nebâtâtı da aynen hayvânâta kıyas edebilirsin.

http://www.risaleara.com/oku.asp?id=1351&a=ilham

ARIYA VAHıY EDıLMıYOR..ıLHAM EDıLıYOR..KURAN MEALLERı VAHıY DıYOR..
ÜSTAD YUKARDA ıLHAM DıYOR..

Bak o Hakîm-i Zülcelâle, nasıl Kitab-ı Mübînin düsturlarından, arı vazifesine ait miktarını bir tezkerede yazmış, arının başındaki sandukçaya koymuştur. O sandukçanın anahtarı da, vazifeperver arıya has bir lezzettir. Onunla sandukçayı açar, programını okur, emri anlar, hareket eder, -1- "Rabbin balarısına ilham etti." (Nahl Sûresi: 16:68.)

- âyetinin sırrını izhar eder.
http://www.risaleara.com/oku.asp?id=1352&a=ilham