Sayın ziyaretçi, Muhabbet Fedâileri sitesine hoş geldiniz. Eğer buraya ilk ziyaretiniz ise lütfen yardım bölümünü okuyunuz. Böylece bu sitenin nasıl çalıştığı konusunda ayrıntılı bilgilere ulaşabilirsiniz. Eğer sitenin tüm olanaklarından faydalanmak istiyorsanız, kayıt yaptırmayı düşünmelisiniz. Bunun için kayıt formunu kullanabilir ya da bu bağlantıya giderek kayıt işlemi hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz. Eğer önceden kayıt yaptırdıysanız buradan giriş yapabilirsiniz.
11.03.2008, 12:03
Alıntı sahibi ""@bdullah""
Maddî-manevî kazanımlarımızı en yüksek seviyeye çıkarabilmemiz için sarf ettiğimiz gayret, azim, şevk ve davranışların tümüne “motivasyon”; şevk ve gayrete getiren, taslak, plan, program gibi unsurların bütününe de “motivasyon dinamikleri” denir.
Kalbin evvelâ kendini besleyip daha sonra vücuda kan pompalaması gibi bu biyolojik kanunun sosyal hadiselere uygulanmasına otomotivasyon ismi verilir.
Kendisini motive edemeyen bir ferdin başkalarını motive etmesi düşünülemez. Bediüzzaman bunu, “Nefsini ıslah edemeyen başkasını edemez”1 tesbitiyle yansıtır.
Doğumla birlikte başlayan motivasyon, “Beşikten mezara ilim” hadîsiyle de örtüşmektedir. Gerek konuşma, gerekse yürümesi dış motivasyona bağlıdır. Böylece içinde bulunduğu cemiyetin kültürü ve dil nesilden nesile aktarıla gelir.
Hayatımızın her safhasında motivasyona ihtiyacımız vardır. ıletişim ve motivasyon sayesinde hayatımız değerini bulur. Motivasyon yoksa hayat gâyesiz, mânâsız, yapılan işler de verimsizdir. Öğrenme, problemleri çözme, hattâ hastalıklardan kurtulma bir anlamda motivasyonla mümkün. Hayattaki başarı, verimlilik, huzur ve dolayısı ile mutluluk da bununla paralel gider.
Muazzam bir motivasyon külliyatı olan Risâle-i Nur’da kullanılan anahtar kavramların başında imân gelir. Tam, gerçek ve sarsılmaz bir motivasyonu sağlayacak sair unsurlarını da bünyesinde barındıran tahkiki, güçlü bir imandır. ıman, insanı dâvâsına, işine yoğunlaşmayı gerektirir.
ıman başlığı altından şu tali kavram ve kelimeler de motivasyonun unsurlarıdır: Ümid, ihlâs, aşk, şevk, “fenâfi’l-meslek, fenâfi’l-iş” ve “tefâni sırrı” gelir.2 Yâni, işinde fâni olmak, ona yoğunlaşmak, ihlâs, samimiyetle kendini işine vermektir. Yine, motivasyonun sağlanabilmesi; faaliyet ve davranışlarımızı üstün olma, galip gelmek için değil; Allah rızasını gözetmek; acele etmemek için yapmak gerekir.
Acele etmemeli, her işin şartlarına, kanunlarına, prensiplerine riayet etmeli. ınsanlara faydalı olmak için kendi görüşlerimizde ısrar ederek, şahsî, ferdî hareketlerden kaçınmalı. Başkasının tembelliğini asla kendimize özür, senet yapmamalı. Bizim yapmamız gereken bir işi, katiyyen başkasına havâle etmemeli; onu halletmenin çarelerini düşünmeli. Yalnızca kendi işimizi, şartlarına uyarak yapmalıyız.
Tam ve kesin sonucu; bütün işleri ve faaliyetleri planlayıp programlayan Alîm ve Kadîr-i Külli şey olan Allah’a bırakmalı. Konsantrasyonu elde etmenin bir diğer unsuru da, rahat etme meylinden uzak kalmalı; eğlence düşkünü olmamalıdır. Çünkü, insan ancak, faaliyet ve hareket etmekten zevk ve lezzet alır. Rahatlığına düşkünlük (çalışmayı yaptıktan sonra dinlenme ayrı bir konudur) sıkıntı ve sefahet sebebidir. Bunlar da konsantrasyonu bozarlar.3
Dipnotlar:
1-Sözler, s. 279;
2-Lem’alar, s. 166;
3-Münâzârât, 137-139
Kaynak
