Din bir ise, millet birdir
Âyet-i Kerime Meâli
O sabredenler ki, başlarına bir musîbet geldiğinde “İnnâ lillâhi
ve innâ ileyhi râciûn” (Biz Allah'ın kullarıyız; sonunda yine Ona
döneceğiz) derler.
Bakara Sûresi: 156
27.01.2010
Din bir ise, millet birdir
İslâmiyet milleti herşeye kâfidir. Din, dil bir ise, millet de birdir. Din bir ise, yine millet birdir.
İslâmiyet milleti herşeye kâfidir. Din, dil bir ise, millet de birdir. Din bir ise, yine millet birdir.
Emirdağ Lâhikası, s. 422
***
Milletimiz de yalnız İslâmiyettir. Zira Arap, Türk, Kürt,
Arnavut, Çerkez ve Lâzların en kuvvetli ve hakikatli revâbıt ve
milliyetleri İslâmiyetten başka bir şey değildir.
Hutbe-i Şamiye, s. 97
***
Milliyetimiz bir vücuttur; ruhu İslâmiyet, aklı Kur’ân ve imandır.
Münazarat, s. 99
***
Menfi milliyette ve unsuriyet fikrinde ifrat edenlere deriz ki:
Evvelâ: Şu dünya yüzü, hususan şu memleketimiz, eski zamandan
beri çok muhaceretlere ve tebeddülâta maruz olmakla beraber, merkez-i
hükûmet-i İslâmiye bu vatanda teşkil olduktan sonra, akvâm-ı sâireden
pervane gibi çokları içine atılıp tavattun etmişler. İşte bu halde
Levh-i Mahfuz açılsa, ancak hakikî unsurlar birbirinden tefrik
edilebilir. Öyleyse, hakikî unsuriyet fikrine hareketi ve hamiyeti bina
etmek, mânâsız ve hem pek zararlıdır. Onun içindir ki, menfî
milliyetçilerin ve unsuriyetperverlerin reislerinden ve dine karşı pek
lâkayt birisi, mecbur olmuş, demiş: “Dil, din bir ise millet birdir.”
Madem öyledir. Hakikî unsuriyete değil, belki dil, din, vatan
münasebâtına bakılacak. Eğer üçü bir ise, zaten kuvvetli bir millet;
eğer biri noksan olursa, tekrar milliyet dairesine dahildir.
Saniyen: İslâmiyetin mukaddes milliyeti, bu vatan evlâdının
hayat-ı içtimâiyesine kazandırdığı yüzer faydadan iki faydayı misal
olarak beyan edeceğiz.
Birincisi: Şu devlet-i İslâmiye yirmi otuz milyon iken, bütün
Avrupa’nın büyük devletlerine karşı hayatını ve mevcudiyetini muhafaza
ettiren, şu devletin ordusundaki nur-u Kur’ân’dan gelen şu fikirdir:
“Ben ölürsem şehidim, öldürsem gaziyim.” Kemâl-i şevkle ölümün yüzüne
gülerek istikbal etmiş, daima Avrupa’yı titretmiş. Acaba dünyada basit
fikirli, sâfi kalbli olan neferâtın ruhunda şöyle ulvî fedakârlığa
sebebiyet verecek hangi şey gösterilebilir? Hangi hamiyet onun yerine
ikame edilebilir ve hayatını ve bütün dünyasını severek ona feda
ettirebilir?
İkincisi: Avrupa’nın ejderhaları (büyük devletleri) her ne
vakit şu devlet-i İslâmiyeye bir tokat vurmuşlarsa, üç yüz elli milyon
İslâmı ağlatmış ve inletmiş. Ve o müstemlekât sahipleri, onları
inletmemek ve sızlatmamak için elini çekmiş, elini kaldırırken
indirmiş. Şu hiçbir cihetle istisgar edilmeyecek mânevî ve daimî bir
kuvvetü’z-zahr yerine hangi kuvvet ikame edilebilir, gösterilsin. Evet,
o azîm mânevî kuvvetü’z-zahrı menfî milliyetle ve istiğnâkârâne
hamiyetle gücendirmemeli.
Mektubat, 3. Mebhas,
Altıncı Mesele, s.
313-14
"İyyake nâ'büdü ve İyyake nesteîn."
'Ancak Sana kulluk eder, ancak Senden yardım dileriz.'
"İnsanlara teşekkür etmeyen, ALLAH'a da şükretmez.!"
'Bırak bîçare feryâdı, Bîçare S.V.
Lâhikalar »
Dil, din, vatan münasebâtına bakılmalı
(20.10.2009, 12:42)
