Muhabbet Fedâileri

Aziz, sıddık kardeşlerim,

Bugünlerde, Kur’ân-ı Hakimin nazarında, imandan sonra en ziyade esas tutulan takvâ ve amel-i salih esaslarını düşündüm. Takvâ, menhiyattan ve günahlardan içtinab etmek ve amel-i salih, emir dairesinde hareket ve hayrat kazanmaktır. Her zaman def-i şer, celb-i nef’a râcih olmakla beraber, bu tahribat ve sefâhet ve câzibedar hevesat zamanında bu takvâ olan def-i mefasid ve terk-i kebair üssü’l-esas olup büyük bir rüçhaniyet kesb etmiş. Bu zamanda tahribat ve menfî cereyan dehşetlendiği için, takvâ bu tahribata karşı en büyük esastır. Farzlarını yapan, kebîreleri işlemeyen, kurtulur. Böyle kebair-i azime içinde amel-i salihin ihlâsla muvaffakiyeti pek azdır.

Hem, az bir amel-i salih, bu ağır şerait içinde çok hükmündedir.

Hem, takva içinde bir nevi amel-i salih var. Çünkü, bir haramın terki vaciptir. Bir vacibi işlemek, çok sünnetlere mukabil sevabı var. Takvâ, böyle zamanlarda, binler günahın tehâcümünde bir tek içtinab, az bir amelle, yüzer günah terkinde, yüzer vacip işlenmiş oluyor. Bu ehemmiyetli nokta, niyetle, takvâ namıyla ve günahtan kaçınmak kastıyla menfî ibadetten gelen ehemmiyetli âmâl-i salihadır.

Risâle-i Nur şakirtlerinin, bu zamanda en mühim vazifeleri, tahribata ve günahlara karşı takvâyı esas tutup davranmak gerektir. Madem her dakikada, şimdiki tarz-ı hayat-ı içtiâmiyede yüz günah insana karşı geliyor; elbette takvayla ve niyet-i içtinabla yüzer amel-i sâlih işlenmiş hükmündedir. Malûmdur ki, bir adamın bir günde harap ettiği bir sarayı, yirmi adam, yirmi günde yapamaz ve bir adamın tahribatına karşı yirmi adam çalışmak lâzım gelirken; şimdi, binler tahribatçıya mukabil, Risâle-i Nur gibi bir tamircinin bu derece mukavemeti ve tesiratı pek harikadır. Eğer bu iki mütekabil kuvvetler bir seviyede olsaydı, onun tamirinde mu’cizevâri muvaffakiyet ve fütuhat görülecekti.

Kastamonu Lâhikası, s. 110

Hem, takva içinde bir nevi amel-i salih var. Çünkü, bir haramın terki vaciptir. Bir vacibi işlemek, çok sünnetlere mukabil sevabı var. Takvâ, böyle zamanlarda, binler günahın tehâcümünde bir tek içtinab, az bir amelle, yüzer günah terkinde, yüzer vacip işlenmiş oluyor. Bu ehemmiyetli nokta, niyetle, takvâ namıyla ve günahtan kaçınmak kastıyla menfî ibadetten gelen ehemmiyetli âmâl-i salihadır.

bu cümlede diyorki dışarda çok günah vardır.eğer sen niyetle,tava namıyla ve günahtan kaçınmak kadtıyla dışarı çıkmak istemiyorsan,evde oturmayı sırf bu niyetle yapıyorsan sen binler vacibi işlemiş oluyorsun.

çünkü bir haramı terk etmek vaciptir.

Allah yardım ede.amin

Takvâ, menhiyattan ve günahlardan içtinab etmek ve amel-i salih, emir dairesinde hareket ve hayrat kazanmaktır.


demek insan ne kadar günahlardan ve çirkin şeylerden,çirkin düşüncelerden ve hayallerden uzaklaşsa o derece takva sahibi oluyor.

takvada çalışın diyor üstad.günaha girmiyeyim diye çarşıda önemli işi olmadığı zaman gezmiyen binler vacib işlemiş oluyor.

halbuki bir haramı terketmek vacibdir.vacib de farza yakın demektir.

bir vacibi işlemek bin sünneti işlemekten daha kıymetlidir.

salih amelide üstad mesnevi nuriyede şöyle izah ediyor;

hukukullahı bihakkın ifa edip maddi ve manevi hukuku ibadada tecavüz etmemekten ibaretti,r.

diyelimki Allahın hakkını yerine getiriyoruz.
amma kul hakkına tecavüzden ne kadar kendimizi koruyoruz.

maddi tecavüz zaten anlaşılıyor.
amma manevi tecavüz hele onu gıybet etmek,sui zanda bulunmak,iftira etmek gibi tecavüzler insanın ahiret hayatını mahvediyor.

Allah cümlemizi korusun.amin