şaban DÖğEN
Dünyanın en zengin insanı
“Asıl zenginlik gönül zenginliğidir”1 buyurur Allah Resûlü (asm). Dünya verilse doymayan, gözünü hırs bürümüş, paradan, maddeden başka birşey tanımayan insanları gördükçe ne kadar zengin olsalar da gerçekte aç ve yoksul olduklarını anlamakta gecikmeyiz.
Hani Harun Reşid, Behlül’e, “şu zekât mallarını açlara, yoksullara dağıt” demiş de, o da nerede zengin varsa onlara dağıtmış. şaşıran padişah, “Ben sana aç ve yoksullara dağıt!” demedim mi?” deyince de, “Evet, ben de öyle yaptım” diye cevap vermiş.
“Nasıl olur, nerede zengin adam varsa onlara vermişsin.”
“Siz bana demediniz mi, ‘Aç ve yoksul olanlara ver’ diye. Ben de öyle yaptım. Baktım ki onlardan daha aç, daha yoksul kimseler yok. Dünya verilse doymuyorlar. Ben de onlara dağıttım.”
Bunda şüphesiz büyük bir gerçek payı var.
Dünyanın en zengin insanı şüphesiz gönlü zengin olan insandır. O, az da kazansa, çok da kazansa kanaat eder, kısmetine razı olur, gözü yukarlarda olmaz, hâline şükreder.
Bu da mutluluğun tâ kendisidir. Kanaat etmeyen, kısmetine rıza göstermeyen insanın mutlu olduğu nerede görülmüş? O neye kavuşsa gözü daha yukarılarda olduğu için bir türlü mutlu olamaz. Ne güzel buyurmuş Resûl-i Ekrem (asm): “Allah tarafından kendisine takdir edilene razı olması insanoğlunun mutluluğundandır.2
Evet, mutludur kısmetine razı ve gönlü tok olan insan. Mesnevî-i Nuriye’de yer alan, “Her şey kader ile takdir edilmiştir. Kısmetine razı ol ki rahat edesin”3 ifadesi de herhalde bu hadisten mülhem olmalı.
ışte bu bir gönül zenginliğidir.
“Kısmetine razı ol ki insanların en zengini olasın”4 hadis-i şerifi de bu konuda oldukça ilginç değil mi?
Gönlün zengin olması için dünyayı değil âhireti hedef almak lâzım. Dünyevî her şey âhirete basamak olmalıdır. O merdivenle o yüce âlemlere yükselmelidir. Eğer insanın elindeki, avucundakiler âhiretine merdiven olamıyorsa boşuna kürek sallıyor demektir, gönül zenginliğine ulaşması da mümkün değildir.
Kâinatın Efendisi (asm) buyururlar ki: “Kimin düşüncesi âhiret ise, Allah ona gönül zenginliği verir, işlerini yoluna koyar, dünya nimetleri de istemediği halde kendisine gelir.”5
Peki, ya kişi dünyayı hedef alırsa?
Bu cam parçalarını elmaslara tercih etmek demektir. Bir kilo elmas bir ev dolusu şişeden daha değerli olduğuna göre kişi dünyadan neyi elde ederse etsin, yine fakir sayılır. Âhirette işe yaramayan dünyalığın ne kıymeti olabilir? Onun için Allah Resûlü (asm) hadislerinin devamında buyururlar ki: “Kim ahireti unutup da sadece dünyayı düşünürse Allah da onun gözleri önüne fakirliği diker, işlerini darmadağın eder. Dünyadan da ancak kendisine takdir edilen verilir.”
Dipnotlar:
1- Buharî, Rikak: 15; Müslim, Zekât: 120; Tirmizî, Zühd: 40. 2- Tirmizî, Kader: 15. 3- Mesnevî-i Nuriye, s. 110. 4- Tirmizî, Zühd: 2; Müsned, 2:310. 5- Tirmizî, Kıyame: 30.
14.02.2005
E-Posta: sdogen99@ttnet.net.tr
Kaynak 
