Sie sind nicht angemeldet.

Osmanlıda sessizlik

Lieber Besucher, herzlich willkommen bei: Muhabbet Fedâileri. Falls dies Ihr erster Besuch auf dieser Seite ist, lesen Sie sich bitte die Hilfe durch. Dort wird Ihnen die Bedienung dieser Seite näher erläutert. Darüber hinaus sollten Sie sich registrieren, um alle Funktionen dieser Seite nutzen zu können. Benutzen Sie das Registrierungsformular, um sich zu registrieren oder informieren Sie sich ausführlich über den Registrierungsvorgang. Falls Sie sich bereits zu einem früheren Zeitpunkt registriert haben, können Sie sich hier anmelden.

sbalpetek

Fortgeschrittener

  • »sbalpetek« ist weiblich
  • »sbalpetek« ist der Autor dieses Themas

Beiträge: 292

Wohnort: istanbul

  • Nachricht senden

1

Donnerstag, 28. April 2011, 13:19

Osmanlıda sessizlik

SESSİZLİK
“Sevgi da’vanın esası olmalıdır. Sevmek ise, sessizliktedir.
Bağırarak sevilmez. Görünerek de sevilmez.”
(Edebâli Hazretlerinin Osman bey’e öğüdünden)


Sessizdiniz…
Biraz denizin sesi…
Biraz martıların sesi…
Beş vakit, ruhları Cenab-ı Hak ile muhabbete çağıran ezanın sesi…
Sessizdiniz…
Bir ecnebi, Şehr-i İstanbul’a adımını attığında bu sessizliğe hayret ederdi. İnsanlar birbirleriyle sessiz bir şekilde konuşuyor. Çocuklar dışarıda gürültü yapmadan oynuyor.
Bir ecnebi, Şehr-i İstanbul’a adımını attığında kahkaha sesini bulmak için sokaklarda boşuna dolanır dururdu. Tebessümün bütün çeşitleriyle -müşfik, nazik, nahif, manalı… - karşılaşırdı.
Ama kahkahayı bir türlü bulamazdı.
Itrî’nin ve Dede Efendi’nin musikilerinde bir sessizlik vardı. Ruhları maveraya yolculuğa davet eden ve eğer
Yaralı bir ruh varsa, ona bu yolculukta-Allah’ın izniyle- şifa bahşeden bir sessizlik.
Peki , nedendi bu sessizlik?
Çünkü:
“ Ey iman edenler! Seslerinizi Peygamber’in sesinin üstüne yükseltmeyin. Birbirinize bağırdığınız gibi, Peygamber’e yüksek sesle bağırmayın; yoksa siz farkına varmadan amelleriniz boşa gidiverir.
Allah’ın elçisinin huzurunda seslerini kısanlar,şüphesiz Allah’ın kalplerini takvâ ile imtahan ettiği kimselerdir. Onlara mağfiret e büyük mükafat vardır.” (Hucurat 49/ 2-3)
Çünkü Osmanlı diyarında yaşayan insanlar daima Resûlullah’ın huzurunda olduklarının farkındaydılar.

Alıntı

Zurzeit ist neben Ihnen 1 Benutzer in diesem Thema unterwegs:

1 Besucher

Ähnliche Themen

Lesezeichen:

Thema bewerten