Muhabbet Fedâileri

. Horasan’dan gelir gibi geldiler, çağa direnmesini bilen tam kuşatılmış bir erdiler.

. Kat kat betonlaşan çağ insanının gönlünün en derinine indiler.

. Belli değildi sayıları, belki üçtüler belki yediydiler

. Kırktılar … kalbleri kırıktılar.

. Selâmları selâm kelâmları kelâm gibiydi, göğe baksalar gögü titretirlerdi

. Kalbe teveccüh etseler kalbi “AŞK” diye inletirlerdi.

. Bir lokmayla doymuş bir hırkayla örtünmüş her biri bir “Derviş”tiler.

. Dağ başında değildi tekkeleri, şehrin her karesinde yürüyüşteydiler.

. Kalabalığın en ortasında HAKK’a varmış yağız atlılardı ONLAR!

. Sayıları çok da önemli değildi, belki kırktılar, ama her biri arzı tutan direktiler.

. Bir yanlarıyla ALP her yanlarıyla EREN diler.

. Bize en saf yanıyla “AŞK”ı öğrettiler.

. AŞK GELİCEK CÜMLE EKSİKLER BİTER, dediler

. HAK AŞKIyla genişlemiş sadırlarını ONUN ADIYLA süslemesini bildiler.

. SEVGİLİdeydi sırları, NÛRdandılar … nurlandıkça nurlandılar.

. Sâdıktılar, fâruktular, mahcubdular, makbûldüler,

. Yüzleri hep kalbe dönüktüler.

. Çoktular … ateş azâbından uzaktılar, uyumazdı kalbleri bahar vakti çağı onlar ağarttılar.

. Onlardan bulurdu yönünün güneş, ay yerini onlarla bilirdi.

. Her an bir işte, hep direnişte idiler, eğildikçe yükseldiler ezildikçe kanatlandılar.

. Zaten onlar, kalem kurumadan atlandılar, sakındılar, korundukça … korundular.

. Hangisine uyulsa fark etmezdi, yıldızdılar.. azdılar, çünkü yalnız nâz ve niyâzdılar.

. Yalnız YÂRın YÂRına yârdılar, yalnız YÂRa ağlardılar.

. Aliydiyer, Mıkdâddılar, Selmandılar, Ammârdılar

. Belli değildi adları, kayıtları Haktaydılar.

. Kanatları duadan, duaları candandı.

. Çağ kirlendikçe .. kırıldı kanatları, zaten kalbleri de kırıktılar.

. Dudaklardan silindi kanat sesleri, yağız atlarına bindiler ..

. Âh vaktine çekildiler,

. Dizlerinde kaldı elleri!

. İçlerine çekildiler ama yine her an bir işte beklemedeydiler.

. Onlar çekinince yüreklerine, gecenin rengi değişti, nurdan çığlıklar tuttu gökleri.

. Başaklar küsdü .. onlar boyunlarını eğince .. suların bereketi çekildi.

. Ama ONLAR hep vardılar, çünkü sâdıktılar, âşıktılar.

. Kisvelerini değiytiler sâde, yensiz-yakasız gömleklerinin üstüne,

. yeni yenler dikindiler, yüksünmediler, küsmediler,

. çünkü her biri bir kalb-i selîmdiler!

. En yalnız zamanımızda, en aşksız ânımızda .. yetiştiler. Hızırdan öteydiler.

. Yalnız ve vatansız gibiyken .. sesle koşarak geldiler ... ateşler saçarak geldiler

. Toz duman savurarak geldiler. Ve âniden …

. Tam yüreğinden ortaladılar kalb ağrılarımızı!

. Bize, hepimize yolundan dönenlerin yerine var edildiğimizi, ezelden ... hatırlattılar

. YÂRına düşkün, yarına sevdalı yanımızı kanattılar yeniden.

. YÂRın bize dâim yâr ve yardımcı olduğunu bir bir saydılar, saydırdılar adlarını.

. Fâtihler eğilir miydi çağa karşı, çağ ONLAR değil miydi zaten.

. Yavuzlar hilâfet kaftanını düşmana post mu yaptırırdı ..

..Unuttukça .. utandık.

. Yenilgimize tarih düşürmüşlerdi yabancı dinli ve yabancı dilli bir avuç yolsuz.

. Bozdular düzenlerini bozuk düzenlilerin.

. Belde-i tayyibeden arz-ı mukaddese kadar tarihi biz yazardık ancak

. Kâinat kitabının şârihi de bizdik. Biz .. ALLÂh İÇİN .. kılıçlı ve kalemli millettik çünkü.

. Şimdi ... Uyur idik uyardılar bizi sevdamız ile .. Yeniden sınandık AŞK ile ve HÛ ile.

. Yeni bir diriliş için ..kalblerin inşirâhı için ..eskimez bir kalb medeniyeti şuuru ile, kalemlendik.

. ÖNDEN GİDEN ATLILARı anarak, besmele ruhuyla kalelendik.

. Ve ONLARı anarak başlamayı bir vefa bildik.şimdi,

. Beklesin bizi meydan, başlasın devran

. YÂ KAYYUM ! YÂ Allah!

“ Nal sesleri sönüyor perde perde

Atlılar kayboluyor güneşin battığı yerde

Atlılar .. atlılar.. kızıl atlılar

Atları .. rüzgâr kanatlılar

Atları .. rüzgâr kanat

Atları ..rüzgâr

Atları .. at …”

Onlar;
Aliydiyer, Mıkdâddılar, Selmandılar, Ammârdılar
Belli değildi adları, kayıtları Haktaydılar..