Dünyayi Islam'a ezanla davet eden büyük mazlum Hazret-i Bilal-i Habesi radiya'llahu anh, Resul-i Ekrem'im irtihalinden sonra Medine'de duramaz olmustu. Hatta dünya kendisine dar geliyordu. Hicran atesi yüregini yakip durmaktaydi. O caglayan ask bülbülü artik susmustu...
Nihayet kendisini Sam'a atti...Hem Islam mücahidleri ile beraber bulunuyor, hem de büyük derdine merhem ariyordu..Hasretle gecen nice yillar... Fakat ask derdi unutulacak gibi degildi ki...
Bir gece yatagina uzanmis yatiyordu. Rüyasinda Allah'in Resulünü gördü...Kainat'in Nuru beyaz elbiseler icindeydi ve ona dogru geliyordu...Hemen O'nu istikbal etti:
-Esselamü Aleyke ya Resulallah!
Peygemberler Peygamberinin mübarek dudaklarindan su kelimeler döküldü:
-Nedir bu senin ettigin cefakarlik ya Bilal? Beni ziyaret etme zamani gelmedi mi?
Bilal radiyallahu anh o lahza uykudan uyandi ve gözleri damla damla yaslarla doldu. Kulaklarinda hala ses yankilaniyordu: " nedir bu senin ettigin cefakarlik?"
Bilal radiyallahu anh dal üstündeki yavru kuslar gibi cirpinarak mirildandi:
-Cefakarlik?.Hayir! Anam babam sana feda olsun ey Allah'in Resulü...Evet, seneler gecti, mübarek Ravza-i Pakinizi ziyaret edemedim...Fakat bu, sizi unuttugumdan degil...
Ism-i cemilinizi anmakta dudaklarim bir fütür getirmemis, sana salat ve selam göndermekte lisanim bir kusur islememistir...Hayir ey Allah'in Resulü! Size ben vefazizlik edebilir miyim? Simdicek yollara düser, mübarek kabrinize yüz sürerim...
Ve Cenab-i Bilal yollari eline dolayip cöllere düstü. Nice gün kizgin günes altinda yürüyerek yol aldi ve nihayet Nur yatagi Medine'ye vasil oldu...Titreyen yüregini bastira bastira Ravza-i Nebiye vardi...Selam verdi. Yüzünü, gözünü cakil taslarina sürdü ve gözyaslarini sicak kumlar üzerine döktü...
-Esselamü Aleyke ya Resulüllah..Esselamü Aleyke ya Resulüllah! demekteydi. Ve orada, Peygamber-i Zisanin torunlarinin ricasi ile son bir ezan daha okudu...
Medine halki, Bilal'in Ezanini duyunca eski günleri hatirlayarak sokaklara döküldü, hatta Allah'in Resulü mezarindan kalkti diyenler bile oldu...Ne varki, o artik bir daha dönmeyecekti. Bilal radiyallahu anh da ömrünün son ezanini okuyordu...Tekrar kendisini hicran yurduna atti ve Sam'in yolunu tuttu..
*******
"İnsan vardır fark edilmez süsünden.
Kimi farksızdırkoyun sürüsünden.
Her gördüğün şekle kapılma,
insan anlaşılmaz görüntüsünden...(!)"
