HURı KIZI ıSTıYORUM
Binlerce Türk askerine mezar olan Çanakkale savaşlarında, emir eri olarak
hizmet gören bir mehmetçik, bir gün kumandana çıkarak:
-Komutanım, asker olmazdan evvel köy imamından dinlemiştim. Harp
meydanında şehid olanlara Cennette huriler verilir demişti. Bende fakir
olduğum için köyde evlenemedim. Bana da müsaade edin de, harbe girip huri
kızı ile evleneyim der.
Komutan askerin bu sözlerini gülerek karşılar ve memnun olduğu bir askerin
ölmesine razı olmadığı için göndermek istemez. "Sen işine bak!" diyerek
geri gönderir.
Fakat mehmetçik, huri kızıyla evlenmeyi kafasına koymuştur. Bir kere
vazgeçmez davasından. Tekrar gelir:
-Komutanım, bütün arkadaşlar ölüp huri kızları alıyorlar. Ne olur banada
müsaade et de ben de huri kızına kavuşayım, der.
Komutan onun safça sözlerine yine aldırış etmez ve kafası çalışsa böyle
söylemez diyerek yine müsaade etmez. Mehmetçik bir, iki üç derken komutanı
bıktırır ve ister-istemez:
-Haydi git de, ne halin varsa gör, demesini sağlar.
Komutanından müsadeyi alan asker, doğru cepheye koşar ve en ön saflarda
çatışmaya girer. Takdir-i ılahi o gün de şehadet şerbetini içer. Akşam
olur, savaş meydanını teftiş ve ölüp kalanları kontrol etmek için subaylar
ölülerin arasında gezmeye başlarlar. Bu arada o askerin subayı ,
kendisinden zorla izin alıp harbe giren askerini aramaktadır. Bir müddet
dolaştıktan sonra emir erini görür, biraz üzgün biraz da kızgın vaziyette:
"Bu kadar ısrar etmen bunun içinmiydi?" der ve askerin cesedine bakarak: "
Aldın mı huriyi?" diye konuşur kendi kendine... Bu sırada komutanına cevap
vermesi lazım gelen asker, iki parmağını yukarı doğru kaldırarak; bir
değil iki huri verdiler demek ister. Askerin bu halini gören komutan hata
ettiğini anlar ve emir erinin üzerine kapanarak:" Beni affet, sana karşı
bu sözleri söylemekle hata ettim" diyerek ağlar. Ondan sonra kendisi de
büyük bir iştiyakla savaşarak sehid olur. (Allah Rahmet eylesin.)
