Muhabbet Fedâileri

insan genelde sinirlenince diyor,
peki sadece Lahavle denmesinde bi sakınca varmıdır

Cabir b. Abdullah’tan gelen rivayete göre ise, “müşrikler onun oğlunu esir ediyorlar, oğlu sağ-salimmiş. Avf bin Malik Eşcai radıyallahu anh (kendisi de fakir sahabelerden) Rasulullah sallallahu aleyhi ve selleme geliyor, kendisine fakirlik ve sıkıntının isabet ettiğini, oğlunun düşman tarafından esir alındığını ve çocuğun annesinin bundan çok büyük bir sıkıntı duyduğunu anlatıyor ve diyor ki; “Ya Rasulallah! Bana ne emredersin? ”

Buradaki şu ifadelere, gerek anneler, gerek babalar çok dikkat etsinler. Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellemin emrini çocukları düşman tarafından esir edilmiş bir anne ve baba nasıl karşılıyor. “Bana ne emredersin ya Rasulallah!” diye sorunca Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem buyuruyor ki: “Allah’tan kork. (Sakın ha bağırıp çağırma, isyan, tuğyana varan şekilde laflar eyleme) sabret. Sana ve hanımına “la havle ve la kuvvete illa billâh(Allah’tan başka güç kuvvet sahibi hiç kimse yoktur.)” cümlesini çok okumanızı tavsiye ediyorum.”

evet la yok demektir...ama kelimeyi tam okumak lazım...''ALLAH 'dan başka güç yoktur manasına geliyor..

''LA HAVLE yi''tek kullanmanın sanırım mahsuru yok ama ayetel kürside bazen ''ALLAH'U LA''yı oku bakalım derler küçük çocuklara işte bu sakıncalı dikkat etmek gerekir.

Benim kanaatim "Güç" derken maddi bir güçten," Kuvvet", dereken manevi bir kuvvetten bahis olduğudur.
Doğrusunu Allah bilir
Muhabbetle

Evet abi o manadada olabilir..yada güçde kuvvetde aynı anlamlılar burda sözü daha da vurgulamak içinde kullanılmış olabilir...

Kuvvet (kuvvetun, yuvarlak te ile, yani kuvve) , fiilin bir önceki aşamasıdır, işlendikten sonra kuvveden çıkıp fiil adını alır, yani bir şeye kuvveti yetmek, o şeyi yapmaya güç yetirme durumunda olmaktır, havl ise bir hâlden diğer bir hâle geçirmektir, belki kastedilen hem yoktan ortaya bir fiil koyabilme kuvvesi, hem de mevcut olanları değiştirme, havledebilme kudreti, Allahû â'lem bissavab, en doğrusunu her zaman Allah bilir, yanlışım varsa düzeltilsin. Malesef kütüphanem ızmir'de, burada ne lûgatım, ne başka kaynak kitabım var. Lûgata bakarsanız, ikisinin de tercümesi güç olarak geçse de, aralarında bazı nüanslar olduğunu görürsünüz.

ı'lem eyyühe'l-aziz! cümle-i mukaddesesi, insanın, zerre vaziyetinden, insan-ı mü'min suretine gelinceye kadar camidiyet, nebatiyet, hayvaniyet, insaniyet gibi geçirdiği etvar ve ahvaline nâzırdır. şu menzillerde insanın letâifi pek çok elem ve emellere mâruzdur. Maahaza, havl ve kuvvetin müteallikleri zikredilmeyerek mutlak bırakılmıştır. Binaenaleyh, bu cümle, tesellî-bahş olup şümûlü dahilinde olan makamlara göre tefsir edilir.

Meselâ,

1. "Ademden çıkıp vücuda gelmek."

2. "Zevale gitmeyip bekada kalmak."

3. "Mazarratı def, menfaati celp."

4. "Musibetten uzak olup, matluba nâil olmak."

5. "Maâsiye düşmemek, ibadete devam etmek."

6. "Azaba mâruz kalmamak, nimete mazhar olmak."

7. "Zulmete düşmemek, nurla tenevvür etmek."

Ve hâkezâ, herbir makamda insanın letâifine göre takyid ve tefsir edilebilir.

http://www.risaleara.com/oku.asp?id=2405