Davud Tai Hazretleri zamanin büyügü, Velilerin yüz aki ve ümmetin rehberi idi...Bütün ömrünce Hakk aşki ile yanmiş, çok kere gözyaşi incilerini sicak topraklara dökmüştü...
Bir gün hizmetine bakan müridi huzuruna geldi:
- Ey sevincin aynasi, dedi, biraz et pisirdim. Buyurun, yiyin!
Ete şöyle bir nazar eden şeyh sordu:
- Falanca yetimlerden ne haber var?
Mürid bir ah etti de dedi ki:
-Bildiginiz gibi efendim, gariplik boyunlarini bükmüş!...
Davud Tai rahmetullahi aleyh derhal:
- Cocugum, buyurdu, eti o yetimlere götür, onlar yesinler!
Mürid yarali kuşlar misali cirpindi:
- Aman efendim, nice zamandir et yemediniz!
- Sen dedigimi yap! BU eti onlar yerse hoşa gider, ben yersem boşa gider!...
"İnsan vardır fark edilmez süsünden.
Kimi farksızdırkoyun sürüsünden.
Her gördüğün şekle kapılma,
insan anlaşılmaz görüntüsünden...(!)"
Alıntı sahibi ""bir_damla_nur"" 
