Bu yaziyi lütfen herkez okusun!!!
Bu yaziyi baska forumdan aldim ve tanidigim bütün forumlarda yayinlayacagim...
okurken damarlarinizdaki kaniniz donacak
malesef gercek yasanmis bir olay
________________________________________________
Chat'te tanistigi genç, abisi çikinca..
Evlatlarimizi saran tehlikelerin haddi hesabi yok..
Tam bu konu ile alakali bir yazi üzerinde yogunlasmisken bana bazi arkadaslarimdan ulastirilan bir yazi elimi ayagimi bagladi..
Hollanda'da yerel bir gazete olan Dogus gazetesinde çikan bir yaziyi, arkadaslarim bana ulastirdi..
Özellikle Gurbette ve bilhassa Hollanda'da ikamet ediyorsaniz mutlaka okuyun..
Okuyun!
ibretle okuyun..
Annem!
Annecigim..,
3 yil kadar önceydi, 16 yasindaydim, hatirliyor musun? Dogus’ta yayimlanan “Bir Annenin Feryadi” baslikli bir yaziyi kaç kere okutturmus ve gözyaslari arasinda o acili anneye dualar etmis, onun için üzülmüs ve kimsenin böyle bir duruma düsmemesi için dilekler dilemistik...
Özellikle bizim aile ve kendimiz için dualar etmistik...
Dizinin dibine oturur, basimi gül kokulu gögsüne yaslar; bal akitan dilinden nasihatler dinlerdim. Yüreginin atisinda ve her anlatisinda bizler vardik. Verdigin o ögütler, yolumu aydinlatir, ufkumu açar, kendime olan güvenimi artirir, hayata bakisimi sekillendirirdi.
Beynim dinç, ruhum diri, yüregim huzura kavusmus olarak ayrilirdim yanindan... Ve “biz aile olarak asla parçalanmayacagiz” derdim kendi kendime...
“Arkadas seçimine dikkat et; Sibel’le iliskilerini sinirli ve mesafeli tut” derdin... Dinlerdim ve tutardim da nasihatlerini...
Ama ne oldu da bu hale geldik, hala anlayabilmis ve sirrini çözebilmis degilim... Gelsem, kapini çalsam; hem evinden hem de yüreginden içeri alacaksin, biliyorum; ama, yüzüm yok.... Utanç yiginiyim anne... Hep 16 yasindaki bebegin olarak kalsaydim da, sana bu aci ve utanci tattirmasaydim...
iki yil Atheneum’da okudum; benimle gurur duyuyordunuz. “Yüzümüzü güldürecek, topluma hizmet eden bir insan olacaksin yavrum” diye, benden herkese övgüyle bahsediyordunuz... ikinci yil sinifta kaldim, üzerinde durup, nedenlerini arastirmadiniz; sorup/sorusturmadiniz...
O yil ben, Sibel’in internet aliskanliginin kurbani oldum. Sanal ortamda yazismalar hosuma gitmisti ve uzun zaman biriyle haberlesmistim. Dersleri askiya almis, gece-gündüz bilgisayarin basinda arkadasimla yazisiyorduk... Benim bu halimden bile övgüyle bahsediyor, “Aferin benim yavruma! Gece-gündüz ders çalisiyor” diyordunuz...
Agabeyimle chat arkadasligim
Uzun zaman intenette yazistigimiz, hatta kim oldugunu bilmeden, yüzünü görmeden asik oldugum gençle tanismak üzere randevulastik. Korkuyor, çekiniyordum; ama daha fazla dayanamadim ve randevu sözü verdim...
Okan’la bir kütüphanede bulusacak ve ben elimde, Kerime Nadir’in, “Hiçkirik” adli romaninin okuyor olarak onu karsilayacaktim... Okan, tarif ettigi giyimiyle sözlestigimiz saatte karsimda duruyordu...
Ama bu olamazdi anne!!! Çünkü karsimda agabeyim Erhan duruyordu... Aylarca yazistigim, siirler gönderdigim, sevda sarkilari besteledigim ve hatta sevdigimi haykirdigim kisi kardesim Erhan’mis... Göz göze geldik, bakislarimiz mum gibi birbirimizi eritiverdi. Bir utanç yiginiydik.. Kanimin dondugunu, dünyanin durdugunu hissettim bir an... Gözlerinde yanan isigin söndügünü, alev fiskiran bir ocaga döndügünü gördüm. Onurluydu, namusluydu ve o bir erkekti... Dövmedi, sövmedi; beni utancimla bas basa birakti ve çekip gitti...
Onunla dövüsür, kapisir, kirgin ve küsülü gezerdik ya anne; simdi onu ne çok özlüyorum bir bilsen!.. Gömlek ve pantolonlarini ütülemeyi, odasina çay-kahve götürmeyi, yatagini düzletmeyi bile özledim anne... O gidince dünyanin yükü omzuma bindi sanki...Agabeyimin evi neden terk ettigini hep merak ederdin ya anne, iste gizlenen bu sir ve utançtandi...
Agabeyimi görmedim ondan sonra; ama, onu görenlerden haberini aldim. iyiymis, saglikli ve çalisiyormus. Evlenmis ve bir de kizi olmus... ismini de bu ‘yasamiyasica’ kizinin adini koymus... “Elif” diyorlarmis yegenime... Agabeyimin beni affettiginin bir isareti mi bu anne?
Onun evden gidisinin ve ailenin büyük bir aciyla karsilasmasinin müsebbibi olarak her seyi askiya almis, okulu boslamis ve sigaraya baslamistim.
Ask Çocuklariyla Tanisikligim
Anne, yine Dogus’ta editör imzali bir yazida, genç kizlar “Fuhus Tuzagi”na düsmemeleri hususunda uyariliyordu hatirliyor musun? insanoglu ne çok unutkan oluyor...
Okula artik “laf olsun” diye takiliyor ve yasadigim o olayin etkisinden bir türlü kurtulamiyor, degisik yollar deniyor, bir çikis ariyordum... Okul önünde, sari saçlari, yesil gözleri, pahali giysileri ve son model arabasi olan bir genç sürekli beni izlemeye basladi. Her türlü konusma ve arkadaslik tekliflerini reddettim; diretti, inat etti ve beni pes ettirdi. Beraberce çikmaya baslamistik. Beni her gün güllerle; bazen de pahali hediyelerle karsiliyordu...
Önceleri sadece elimi tutuyor, öpmeye bile yanasmiyordu. Her hali, tavri beni kendine baglamis ve sirilsiklam asik olmustum. Onunda beni sevdiginden ve dürüst oldugundan emindim. Çünkü benden istifade etmeye asla yanasmiyordu. “Her seyi evlilige saklamaliyiz, seni tertemiz olarak ak duvaginla kabul etmek istiyorum” diyordu...
Romantizmin dorugunda bir ask yasiyorduk. Ayaklarim yer degmiyordu. Annem, canim annecigim! Senin ögütlerini ve basima nelerin geleceginin hesabini çoktan unutmustum.
Bir gün Serhan’in oldum; nasil oldu hala anlamis degilim. su an müptelasi oldugum uyusturucuyu, ilk o gün içirmis olabilir mi diye zaman zaman düsünüyorum.. Ama ne fayda!
Zordayim, dardayim, dipsiz karanlik kuyulardayim anne!... Feryadimi duydugunu ve her gün gözyaslari içerisinde yolumuzu bekledigini biliyorum...
Anne! Agabeyimin evi terk edisine alisamamisken, benim de ortalardan kaybolusum sizi fena halde yikti biliyorum. Benimle ilgili gerçekleri ögrendiginizde kahrolacaginizi bildigimden gitmek zorundaydim anne... Her seyi aninda sana anlatsam bu hallerin hiçbiri basima gelmeyecekti; ama bunun için artik çok geç...
Serhan, kendisiyle oldugum o utanç anini video olarak görüntülemis. Bu rezil kaseti size gösterme tehdit ve santajiyla beni sizden kopardi. “Birbirimizi seviyorsak, ailemi evlilige razi ederim, böyle bir çirkeflige neden gerek duydun” diye sordugumda verilen cevap benim bitisimin baslangiciydi....
“Ne evliligi be! Bundan böyle benim malimsin ve istedigim sekilde hareket etmek zorundasin! Aksi halde basina gelebilecekleri sen hesapla!..”
Fuhus ve uyusturucu batakligindayim
Parasiz kaldigini söyleyerek baska erkeklere pazarlandim, uyusturucu bulamama korkusuyla her denilene boyun egdim. insanligimdan, kadinligimdan zerre kalmadi anne. içimde yanan koca bir ates her gün beni yakip bitiriyor. Atesten sicak olan o kucagini özledim, gül kokunu, yüreginin atisini, sefkatli bakisini özledim anne!..
Bir gün bu hayata elveda diyecegim, belki de senden önce göçecegim.. Saçlarim ve gözlerim artik gece siyahi degil!.. Sari ve yesil oldular anne.. Burnum düzeltildi...
Öldügümde teshis için seni çagirirlarsa tanimakta zorlanir ve belki de, “bu benim nazli kizim Elif’im degil” der çeker gidersin.. Beni yadellere birakma anne, beni de al yanina; beni de götür gidecegin yere....
Beni, sol gögsümün, tam yüregimin üstüne yaptirdigim ve “ANNEM” yazdirdigim dövmeden tani anne!..
Pezevenkler, bu dövmeyi, fuhus pazarinda kimse kimsenin de malini kullanmasin diye kazdirirlarmis, ama ben sana olan sevgimin bir nisanesi olarak kazdirdim ve beni ölünce rahat taniyasin diye yazdirdim anne!...
Serhan’i polise sikayet ettim, üç gün sonra çikip geldi ve daha da azitti, korkuyorum anne!.. Bu sebekeyi durduracak tek güç; aileler ve özgüvenle donatilmis gençlerdir anne...
Anne, bu mektubu sana mi yazdim, yoksa benden sonra bu tuzaga düsmesini istemedigim genç kizlara mi bilemiyorum...
Ben söylenen sözlerden, edilen nasihatlerden ders alsaydim bu hale gelmezdim elbette, benim yazdiklarimdan da gençlik ibret almayacak ve bu fuhus sebekesi, bu uyusturucu ve organ mafyasi kirli çarklarini isletip duracaklardir.
Nice masum gencin cani yanacak, onuru, namusu incinecektir. Ama ben son bir kez bana düsen insanlik görevimi yapayim ve sana sesimi ulastirayim istedim... Sen beni mutlaka duyacak ve affedeceksin biliyorum ama, Müslüman-Türk kizlari bu çigligima kulak verecek mi bilmiyorum...
Seni seven kizin Elif...
